Alle vluchten maken onderdeel uit van een enorme logistieke operatie die met veel onzekerheden gepaard gaat. Dat ondervonden ook de Nederlandse militairen die midden in de nacht van vrijdag op zaterdag (plaatselijke tijd) met een volgepakt transportvliegtuig in het rampgebied aankwamen.

Ze waren donderdagochtend vroeg Nederlandse tijd vertrokken vanaf vliegbasis Eindhoven. Alle formaliteiten voor de reis moesten op zeer korte termijn geregeld worden, zoals vergunningen om over bepaalde landen te vliegen, visa en hotelovernachtingen voor de bemanning. „Het is altijd weer een avontuur, al is het technisch gezien ons normale werk”, aldus een van de piloten.

Op papier mag alles kloppen, in de praktijk loopt het vaak anders dan gepland, bleek ook dit keer weer. Zo was er urenlang oponthoud bij de douane van de Indiase stad Mumbai, waar de Nederlanders een tussenstop maakten. De volgende dag was het vanwege de drukte op het vliegveld van Cebu nog een tijd onzeker of de KDC-10 wel toestemming zou krijgen om te landen. Na opnieuw urenlang wachten en geregel kreeg de bemanning een go.

Eenmaal op Cebu moesten de militairen in de tropische temperatuur direct aan de bak om de 29 ton aan spullen, zoals tentzeilen en medische kits, zo snel mogelijk uit te laden. Langer blijven was geen optie omdat plaats gemaakt moest worden voor andere vrachtvliegtuigen. Nadat de klus was geklaard, vlogen de Nederlanders door naar de Filipijnse hoofdstad Manilla. De hulpgoederen worden de komende dagen verdeeld door plaatselijke partners van de Nederlandse hulporganisaties die de spullen beschikbaar hebben gesteld.

Een woordvoerster van de Samenwerkende Hulporganisaties (SHO) die was meegereisd, zei onder de indruk te zijn van hoe snel en soepel alles is gegaan in de afgelopen dagen. „Dat is ontzettend fijn, want de spullen zijn hard nodig. Daar wordt met smart op gewacht”, zei ze.