„De schade is enorm. Daken gingen de lucht in, elektriciteitsdraden knapten en bomen vielen om. Iedereen is heel erg blij dat er nog maar drie doden gerapporteerd zijn, maar we hebben nog helemaal geen informatie over hoe het werkelijk zit. Op heel veel plekken is internet en telefonie uitgevallen.” Ondertussen is het noodweer al afgezwakt en zet de tyfoon koers naar Vietnam, maar „hoewel het oog van de orkaan al is gepasseerd, heeft hij een hele lange staart.” Vaak zijn hele dorpen nog onbereikbaar.

De komende 24 uur zal dat waarschijnlijk nog wel zo blijven. De Filipijnse overheid heeft besloten om zondag pas zogeheten ‘assesments’ uit te voeren waarbij samen met VN- en internationale hulporganisaties wordt geïnventariseerd wat voor hulp een dorp of gemeente nodig heeft, vertelt Van der Hor.

Plan gaat echter zaterdag ook al op pad. „De eerste 36 tot 48 uur weten we wel wat er nodig is: water, materialen zoals plastic voor tijdelijk onderdak, en spullen voor persoonlijke hygiëne.” Gezien de ernst van de supertyfoon wordt dat een ’multi-million-operatie" voor Plan. Voor de eerste 20.000 mensen liggen al hulppakketten klaar.

Maar alleen daarmee zijn de slachtoffers nog allesbehalve geholpen. „Het verschil tussen een orkaan en de aardbeving die hier in oktober plaatsvond, is dat mensen bij dat laatste niet altijd hun bron van inkomsten verliezen”, aldus Van der Hor. „Maar bij een orkaan wordt alles letterlijk weggespoeld, zoals de oogsten. Het kan bijvoorbeeld tien jaar duren voordat een kokosnootplantage weer opgebouwd is.”

In zo’n situatie groeit bovendien de kans op mensenhandel. „Het risico op trafficking gaat in zo’n situatie met 10 procent omhoog.” Ook is Plan bezorgd dat veel kinderen trauma’s hebben opgelopen na zowel een aardbeving als een tyfoon te hebben overleefd. „Zeker als je na de aardbeving in een tentje moest wonen dat nergens tegen bestand is.”