1978: Ernst Jansen begint als neuroloog bij het Medisch Spectrum Twente (MST).

2003: Na een reeks incidenten wordt hij op non-actief gezet. De „topneuroloog” - zoals hij zichzelf noemt - maakt geregeld hoogoplopende ruzies met collega’s en voelt zich ver boven hen verheven. Daarnaast komen er bij het bestuur van het ziekenhuis steeds meer klachten van patiënten en collega’s binnen over het gedrag van de neuroloog. Het bestuur vergoelijkt echter alles. Zelfs als in 2003 aan het licht komt dat Jansen medicijnen steelt, wordt hij niet ontslagen maar krijgt hij slechts een waarschuwing.

2004: De positie van de neuroloog is onhoudbaar geworden en hij wordt ontslagen. Bij zijn gedwongen vertrek krijgt hij echter wel een kwart miljoen euro mee. Jansen heeft een zwijgplicht, net als zijn collega’s en gedupeerde patiënten. Die waren inmiddels al afgekocht.

2009: Een onderzoekscommissie onder aanvoering van Wolter Lemstra publiceert een vernietigend rapport over Jansen. Daarin wordt de vloer aangeveegd met de zelfbenoemde ‘topneuroloog’. Het rapport was opgesteld nadat hij in 2003 was vertrokken bij het MST en in de jaren daarna steeds duidelijker werd wat voor grove fouten hij had gemaakt. Lemstra concludeert onder meer dat de neuroloog patiënten onterecht vertelde dat ze een ernstige ziekte hadden en hun zware medicijnen voorschreef. Een patiënt heeft zelfs zelfmoord gepleegd na een ‘slechtnieuwsgesprek’ met Jansen.

Januari 2013: Jansen blijkt bij een Duitse kliniek in Heilbronn te werken. Dit bleek niet de eerste Duitse kliniek waar hij aan de slag was gegaan, nadat hem te kennen was gegeven dat hij in Nederland niet meer mocht werken.

November 2013: De tuchtzaak en de rechtszaak tegen Jansen beginnen. Begin 2014 wordt de uitspraak verwacht.