Jansen maakt zichzelf weinig verwijten
ZWOLLE (ANP). Ernst Jansen heeft bij het begin van de tuchtzaak tegen hem aangegeven geen spijt te hebben van de manier waarop hij gehandeld heeft. De ex-neuroloog gaf bij de rechtbank in Zwolle aan dat hij een van de patiënten die de zaak tegen hem heeft aangespannen, in alle goedheid heeft willen helpen.
„Achteraf kun je zeggen dat ik die grijze cellen van mij te weinig gelegenheid heb gegeven voor een andere lezing van de diagnose”, stelde hij. Maar „ik heb er achteraf geen spijt van.”
Jansen had het hiermee over een verkeerde diagnose van een patiënt, een vrouw die hij ten onrechte verteld had dat ze MS had. Volgens Jansen stond de neurologie er wat betreft de kennis over MS heel anders voor in 2003. Hij zegt dat hij achteraf gezien misschien om een second opinion had moeten vragen, maar dat hij dat toen „niet zo nodig” vond.
Van de vijf klagers zijn er vrijdag vier aanwezig in de rechtbank. De vijfde is niet gekomen, omdat ze het psychisch niet aankon, zo vertelde letselschade-expert Yme Drost, die de mensen bijstaat. Drost hoopte vooraf dat Jansen spijt zou betuigen en zijn fouten toe zou geven. „Alleen dan laat hij zien dat hij echt begaan is met het lot van zijn slachtoffers. Dat is het enige wat hij nu nog kan betekenen voor zijn patiënten. De slachtoffers willen dat er eindelijk een punt gezet wordt achter deze slepende affaire.”
De advocaat van Jansen, Frank van Gaal, noemde de klachten van de eerste klaagster niet-ontvankelijk, omdat ze volgens hem verjaard zijn. Hij draagt ook aan dat Jansen veel aanvullend onderzoek heeft gedaan, nadat uit tests was gebleken dat de vrouw waarschijnlijk MS had. „In een beginstadium is het lastiger om een diagnose te stellen dan op een later moment”, aldus Van Gaal. Maar het is wel belangrijk dat meteen wordt begonnen met behandelen, om erger te voorkomen, voerde hij op. Dat de vrouw 3,5 jaar heeft gewacht om een klacht in te dienen, noemde de advocaat „vreemd”.
Jansen vertelde verder dat hij een persoonlijke crisis heeft doorgemaakt, eind jaren 90. Hij sprak vrijdag van een „hele slechte periode, in mijn eigen omgeving, los van of ik die zelf veroorzaakt heb”. „Toen ben ik de weg kwijtgeraakt. Ik was verslaafd aan medicamenten, maar ik functioneerde redelijk”, vindt hij. Daaraan voegde hij toe: „Ik vraag me af in hoeverre het zin heeft wat ik zeg, na alles wat in de media is gezegd.”
