Het kleine stadje wemelt 140 jaar na dato van mensen in militaire en burgerkledij van anderhalve eeuw geleden. Wat bezielt iemand om daar tweemaal per jaar geld en tijd aan te besteden? Geschiedenis, persoonlijke geschiedenis meestal.

„De meeste mensen die u hier ziet hebben een persoonlijke band met de slag hier. In mijn geval streed een oud-oud-oud-oom mee, die de slag overigens overleefde. Het werd traditie dat zijn kinderen en later onze familie hier jaarlijks naartoe kwamen om de gevallenen te herdenken en om ons nog eens de zin van de burgeroorlog te realiseren, namelijk het einde van de slavernij”, aldus Charles Trimble uit Rochester (New York).

Trimble en zijn vrouw hebben hun historische kledij gekocht, maar sommigen maken die zelf, vertelt hij. „Alles echt, geen rits te vinden, tot en met m’n onderhemd. En vergeet u m’n schoenen niet. Wat daar zo bijzonder aan is? Die zijn hetzelfde, links en rechts. Vroeger kende men geen linker- of rechterschoenen. Authentiek dus van top tot teen”, glundert Trimble.