Veel charismatische voorgangers focussen volgens MacArthur meer op een bijeenkomst die „vol is van de Geest”, dan op een gezonde, christocentrische theologie. „Als de charismatische beweging was geproduceerd door de Heilige Geest, zou de glorie van Christus overal naar voren komen”, aldus MacArthur tijdens de conferentie. „Christus zou domineren, en iedereen in de beweging zou de knie buigen voor de ware Christus en geloven in het ware Evangelie. Mensen zouden nederig zijn, opofferingsgezind, vrolijk. Zouden confessioneel zijn. Ze zouden Jezus tot hun Heer verklaren en zichzelf als slaven. Ze zouden zichzelf verloochenen, hun kruis op zich nemen en Hem overal volgen waarheen Hij hen leidde.” MacArthur noemde de charis­matische beweging een „lange oorlog tegen de waarheid.”

Naast bijval krijgt MacArthur ook scherpe kritiek te verduren. Een groot aantal lezers, inclusief charismatische en pentecostalen, heeft zijn Bijbelstudies en theologische uiteenzettingen gelezen, zegt Wallace Henly op de website van The Christian Post. Des te treuriger is het dat hij zich zo ongenuanceerd keert tegen de charismatische beweging. Charismatischen zouden op een „onacceptabele manier” God aanbidden, en wel op een manier die blasfemisch is voor de Heilige Geest. Helaas zien we dat MacArthur generaliseert en zich richt op de extremen, aldus Wallace Henly. „MacArthur is correct in zijn stelling dat de kerk op dit kritische moment het niet kan riskeren een verkeerde keus te maken in haar ambten en de manifestatie van de Heilige Geest. Maar het lijkt erop alsof hij ontkent dat er ook maar iets goeds in de charismatische beweging kan zijn.”

John F. MacArthur schreef meer dan 150 boeken. Hij is familie van de bekende generaal Douglas Mac­Arthur, opperbevelhebber van de Amerikaanse strijdkrachten in het Verre Oosten tijdens de Tweede Wereldoorlog.