De rechtbank legt Heringa geen straf op voor de hulp bij zelfdoding van zijn 99-jarige moeder. Hij is wel schuldig verklaard. Het openbaar ministerie had drie maanden voorwaardelijke celstraf geëist.

„Door zelfs geen voorwaardelijke celstraf op te leggen, geeft de rechtbank een verkeerd signaal af. De drempel voor hulp bij zelfdoding door familieleden wordt hierdoor lager”, zegt Boer vanaf zijn vakantieadres. De rechtbank stelt dat Heringa mede geen straf krijgt, omdat zijn handelen is ingegeven door liefde voor zijn moeder. Boer heeft moeite met die redeneertrant. „Ik vind dit een overweging die de rechtbank onwaardig is. De rechter heeft niet te oordelen over liefdevolle intenties, maar over de vraag of iemands handelen overeenkomstig de wet is. In het geval van Heringa is duidelijk dat hij de wet moedwillig heeft overtreden. Daar past een straf bij. Door geen straf op te leggen, ondergraaft de rechtbank de huidige euthanasiewet. Er wordt langs de euthansiewet een tweede route voor het zelfgekozen levenseinde geopend.”

Als het naasten in de toekomst feitelijk wordt toegestaan om straffeloos iemand te helpen bij zelfdoding, bestaat de kans dat artsen hun handen steeds meer aftrekken van het toepassen van euthanasie, signaleert Boer. „Vermoedelijk zullen niet alle artsen er rouwig om zijn als patiënten het zelfgekozen levenseinde in eigen hand gaan nemen. Veel artsen vinden euthanasie een lastige zaak. Ze kunnen in de toekomst gaan denken: Ik heb als arts niet meer het monopolie op euthanasie. Ik trek me terug, want er is ook een andere route mogelijk.”

Uit de stukken blijkt niet dat sprake was van een noodsituatie waarin geen enkel alternatief meer openstond, aldus Boer.

De ethicus hoopt en verwacht dat er hoger beroep zal volgen in de zaak-Heringa. „Ik vind echt dat het openbaar ministerie in hoger beroep moet gaan. Je kunt deze zaak niet afdoen met alleen het oordeel van een lagere rechter. Het is niet uitgesloten dat de rechter met dit oordeel een hoger beroep heeft willen uitlokken.”