Nog twee weken resteren om steunbetuigingen te verzamelen voor het Europese burgerinitiatief One of Us. Het doel van dit initiatief is op Europees niveau een wetswijziging voor te stellen die de financiering door de Europese Unie van activiteiten waarbij menselijke embryo’s vernietigd worden (vooral in de domeinen van onderzoek, ontwikkelingshulp en volksgezondheid), stopzet. In Europa zijn al 1,3 miljoen steunbetuigingen verzameld, voldoende om het initiatief te doen slagen.

Juist nu de periode van het verzamelen van steunbetuigingen ten einde loopt, komt Edite Estrela, lid van de fractie van de Progressieve Alliantie van Socialisten en Democraten binnen het Europese Parlement (EP), met een heel ander wetsvoorstel, zoals de krant berichtte (RD 16-10). Ze pleit onder de noemer van seksuele gezondheid en reproductieve rechten (SGRR) voor liberalisering van de abortuswet en het vastleggen van de verruiming van seksuele vrijheden.

Met dit wetsvoorstel wordt de geestelijke strijd waar de apostel Paulus over spreekt in Efeze 6 zichtbaarder dan ooit. Dat Estrela deze frontale aanval opent, lijkt erop te wijzen dat de angst voor het slagen van het burgerinitiatief One Of Us er bij het EP goed in zit.

Mensenrecht

Het wetsvoorstel wordt maandag al in het EP behandeld en de volgende dag in stemming gebracht. Het omvat onder meer een verzoek aan het EP om abortus als mensenrecht te erkennen, de verplichte bedenktijd te schrappen, vast te leggen dat de vrouw vrij is om zelf te beslissen hoeveel keer en wanneer ze zwanger wil zijn, gewetensbezwaarden die een abortus in de weg staan te reguleren en controleren, de vrijheid van het individu te erkennen om seksueel genot op een veilige manier te beleven, financiële middelen uit het EU-ontwikkelingsfonds beschikbaar te stellen om in armere landen veilige abortus mogelijk te maken, het onderwijs over seksualiteit uit te breiden en de strijd aan te binden met stereotypen en vooroordelen, ook buiten de school.

Ook in Nederland zien we dat er krampachtig wordt gelobbyd om eventuele gevolgen van het bur­gerinitiatief voor te zijn. Onlangs hebben het Erasmus MC en het AMC bij minister Schippers een verzoek ingediend om de 24 wekengrens tot waarop abortus mag worden uitgevoerd, los te laten.

Het is de omgekeerde wereld dat uitzonderingen, die nu blijkbaar tegen de wet in plaatsvinden, gelegaliseerd moeten worden. Zelfs jonge levens zouden beëindigd mogen worden als na de geboorte een kind geen ‘kwaliteit van leven’ blijkt te hebben, aldus de artsen. Een arts zou dan mogen besluiten om het kind te ‘helpen’, door het leven te beëindigen en zo het kind het lijden te besparen. Het Nederlandse woordenboek heeft een woord voor „het opzettelijk en met voorbedachten rade iemand van het leven beroven”: moord. Ik kan niet anders concluderen dan dat de voorstellen van het Erasmus MC en het AMC en nu ook het wetsvoorstel in het EP verregaande legalisering van moord op ongeboren kinderen omvat.

Verdriet

Laten we nog even kijken naar enkele cijfers. In Nederland worden er jaarlijks ruim 30.000 kinderlevens door middel van abortus beëindigd. Dat zijn er ruim 80 per dag. Als de voorstellen worden aangenomen, zal dit aantal nog fors stijgen. In 2012 stierven in Nederland 43.000 mensen aan kanker en 38.000 mensen aan hart- en vaatziekten (bron: CBS). Voor deze 81.000 mensen werd alles in het werk gesteld om hen voor het leven te behouden. Maar voor 30.000 kinderen wordt druk gelobbyd om het aantal dodingen te verhogen. Elk kind heeft een ziel en wordt in het prilst van zijn leven opgeroepen om voor God te verschijnen.

Ook de gevolgen voor ouders en familie worden vaak zwaar onderschat: 58 procent van de moeders komt na een abortus in lichamelijke of psychische nood, blijkt uit cijfers. Dat zijn bijna 50 (!) moeders per dag, ruim 18.000 moeders per jaar. En dan hebben we het nog niet eens over de vaders en grootouders die worstelen met hun verdriet.

Waakzaam

Terug naar One Of Us. In Nederland hebben iets meer dan 25.000 mensen hun handtekening onder het burgerinitiatief gezet. Als we dat vergelijken met het aantal christenen in Nederland, is dat eigenlijk een bedroevend laag aantal. Hoe kan dit nu? Hebben wij abortus inmiddels geaccepteerd? Durven we niet voor Gods Woord uit te komen? Of lijken wij als christenen in Nederland op de lauwe gemeente van Laodicea?

Wat Paulus in Efeze 6 schrijft over de wapenrusting is hoogst actueel. God is machtig om het tij te keren. Hij wil erom gebeden worden. Ik doe de klemmende oproep om te bidden, maar ook om waakzaam te zijn. Geef het goede voorbeeld in uw eigen omgeving en laat het christelijke geluid tot ver in de maatschappij doordringen.

De auteur is voorzitter van de Werkgroep Geen Abortus.