Recensie: Peter Westerbrink in Leens
”Een trotsche vertoning” noemde Joachim Hess het orgel van Leens. Peter Westerbrink nam er een cd op die dit als titel kreeg.
Ieder die er geweest is herkent het: dat orgel met zijn net iets te grote front voor het formaat van de middelgrote kerk. En dan die karakteristieke klank, vol zeggingskracht, ook in het enkele register. Hier klinkt muziek nooit onbeduidend.
En toch… Westerbrink heeft zichzelf een moeilijke opdracht gegeven. Hij vindt dat ons beeld van de Noord-Duitse orgelcultuur te veel wordt bepaald door enkele zeer bekende werken. Dat beeld is onvolledig en gekleurd, en daarom brengt hij op deze cd onbekende werken van onbekende componisten. De namen van Radeck, Woltmann en Kneller zullen bijna nergens een belletje laten rinkelen. Ze zijn met het stof der historie overdekt.
Is dat terecht? Volgens Westerbrink niet, maar soms zijn de werken die hij opneemt toch echt onbeduidend. Woltmanns koraalfantasie over ”Von Gott will ich nicht lassen” bijvoorbeeld is brokkelig, geen eenheid, saai door fantasieloze herhalingen, kortom: niet interessant. Gelukkig staat er ook interessanter werk op, zoals Knellers Praeludium ex d. In dat werk schitteren de tongwerken van Leens in volle glorie.
De opname geeft aan het orgel het volle pond en Westerbrink speelt met vreugde. Soms zou hij iets helderder mogen articuleren, om bijvoorbeeld Leydings Praeludium wat meer lichtheid te geven.
Westerbrink heeft zichzelf een moeilijke opdracht gegeven: vergeten muziek voor het voetlicht halen. Een lofwaardig initiatief. De keuze van het orgel steunt hem gelukkig in zijn opdracht. In Leens klinkt immers niets onbeduidend.
‘Een trotsche vertoning’ – Het Hinsz-orgel te Leens – Minder bekende werken op een zeer bekend orgel – Peter Westerbrink; orgelcommissie Petruskerk Leens (SIOG 201301); € 15,-; www.hinszorgelleens.nl
Anoniem
Friedrich Christian Mohrheim
J. S. Bach