Dat betoogde de Messiasbelijdende predikant ds. David Zadok donderdag op een studiedag die was georganiseerd door de Stichting Steun Messiasbelijdende Joden (SSMJ). De dag, die door een veertigtal predikanten werd bezocht, had als thema: ”Gods trouw aan Israël”.

Ds. Zadok is voorganger van de gemeente ”Chesed we Emed” (Genade en Waarheid) in Kanot, bij Tel Aviv. De Israëlische voorganger focuste in zijn lezing vooral op het 31e hoofdstuk van Jeremia, waar sprake is van een ”nieuw verbond”.

De voormalige majoor in het Israëlische leger trok vergelijkingen met Israël toen en nu. Het Midden-Oosten kende ook toen weinig politieke stabiliteit en destijds werd Israel omringd door machtige vijanden. Jeremia heeft met gevaar voor eigen leven de ontrouw van Israël aangewezen en het onvermijdelijke van Gods straffen aangekondigd.

Als thans Messiasbelijdende Joden in Israël tegenstand ontmoeten, mogen zij het lijden omwille van Gods naam niet ontwijken. Net als Jeremia mogen Messiasbelijdende Joden hun volksgenoten vanuit dit nieuwe verbond ook hoop geven. Jeremia legt een brug tussen oordeel en genade en daarom zijn die profetieën zo’n bron van hoop omdat het ”nieuwe verbond” geheel vanuit God komt en ook door Hem in stand wordt gehouden.

Ds. Zadok vond het opmerkelijk dat in de Joodse Bijbel, die een andere volgorde heeft dan de christelijke Bijbel, 2 Kronieken aan het eind staat. Omdat in het laatste hoofdstuk van 2 Kronieken Jeremia enkele malen wordt geciteerd, is deze profeet met zijn profetieën over het nieuwe verbond dan ook een verbinding naar de nieuwtestamentische periode. De predikant zei verder: „Zo wordt de cirkel van de zegen eens compleet, namelijk als het Joodse volk eens zijn verzet tegen de Messias zal betreuren en over de hele wereld zending gaat bedrijven, terwijl de christelijke kerk diep zal betreuren hoeveel leed de Joden is aangedaan.”

Prof. dr. G. van den Brink, bijzonder hoogleraar theologie van het gereformeerd protestantisme vanwege de Gereformeerde Bond aan de Protestantse Theologische Universiteit in Amsterdam verbond in zijn lezing de opmerkingen van ds. Zadok met het citaat van Jeremia in Hebreeën 8. Hij gaf de Messiasbelijdende voorganger toe dat de Hebreeënbrief inderdaad nadrukkelijk herhaalt dat het ”nieuwe verbond” is opgericht met „Juda en het huis van Israël.” Die twee aanduidingen maakt het onmogelijk hier in plaats van Israël de christelijke kerk te lezen, aldus dr. Van den Brink. Toch hebben uitleggers geworsteld met een probleem, omdat de Hebreeënbrief de indruk wekt alsof Israël heeft afgedaan.

De hoogleraar zag de oplossing in het onderscheid tussen het ”verbond aan de Sinaï” en het ”verbond met Abraham”. Het Sinaïtisch verbond met al zijn ceremoniën was tijdelijk, maar het verbond met Abraham is eeuwig. Om te benadrukken dat Israël niet heeft afgedaan, is de term ”inlijvingstheologie” het meest adequaat, stelde hij. Wel moet onderscheid worden gemaakt tussen vervulling en voltooiing. Alle beloften zijn met de komst van Jezus wel vervuld, maar nog niet voltooid.

Aansluitend bij een formulering in de kerkorde van de Protestantse Kerk in Nederland, besloot prof. Van den Brink als volgt: „De kerk hunkert met Israël mee en die gedeelde hunkering is het gezamenlijk verlangen naar de volkomen inlossing van al Gods beloften.”