Tot tien jaar geleden was het nog zo dat het gehoor van baby’s pas getest werd als ze 9 maanden oud waren. Sinds 2002 gebeurt dat veel vroeger, binnen zes weken na de geboorte. Het gehoor van de oudste dochter (nu 16 jaar) in het gezin met de twee dove kinderen is pas getest toen ze 9 maanden was. Toen werd duidelijk dat ze doof was. „De ouders hadden dat helemaal niet in de gaten voor die tijd. Ze zijn op dat moment begonnen met gebarentaal, maar dat had veel eerder gekund. Ook waren cochleaire implantaten toen nog niet beschikbaar”, legde Uilenburg uit.

Cochleaire implantaten zijn kleine toestellen die operatief in de schedel worden ingebracht. Geluidssignalen worden door het implantaat doorgegeven aan de gehoorzenuw, waardoor een doof of ernstig slechthorend persoon toch klanken kan waarnemen. De spraak- en taalontwikkeling heeft hier grote baat bij.

„Het gehoor van de jongste dochter, nu 6 jaar, is wel binnen een paar weken na haar geboorte getest. Toen daaruit naar voren kwam dat zij ook doof was, zijn de radertjes gaan draaien”, aldus Uilenburg. De ouders begonnen al heel vroeg met gebarentaal tegen het meisje en ze kreeg al snel een cochleair implantaat. Ze hoort en spreekt goed, gaat naar een reguliere school en heeft geen gebarentaal meer nodig.

„Op jonge leeftijd zijn de hersenen nog volop in ontwikkeling. Dat geldt ook voor de taalontwikkeling. Hoe eerder die gestimuleerd wordt, hoe beter.” Hoeveel kinderen er dankzij de vroege screening naar een reguliere in plaats van een dovenschool konden, wordt niet landelijk bijgehouden. „Maar uit Nijmeegs onderzoek is wel gebleken dat van de kinderen die vroeg gescreend zijn en al vroeg een implantaat krijgen, 27 procent op 4-jarige leeftijd even goed hoort en spreekt als horende leeftijdsgenootjes. Dat is een enorme prestatie”, vindt Uilenburg.

Donderdag presenteert NSDSK de resultaten van 10 jaar gehoorscreening bij heel jonge baby’s.