Het Landelijk Coördinatiecentrum Megazaken (LCM), dat is gevestigd in het gerechtsgebouw in Rotterdam, bepaalt in overleg met het openbaar ministerie waar de strafzaken worden behandeld.

Dat heeft de coördinator van het LCM, de Amsterdamse rechter P. Kuster, zaterdag gezegd in het Radio 1 Journaal. Strafzaken dienen normaal in het arrondissement waar een strafbaar feit is gepleegd of waar de verdachte woont. Het LCM moet toezien op betere spreiding van megazaken, waardoor de rechtbanken in de Randstad ontlast worden.

Het openbaar ministerie maakt voor zo’n megazaak een plan van aanpak en bepaalt onder meer hoeveel zittingscapaciteit en beveiliging nodig is. „Ik moet checken of dat klopt volgens criteria die binnen de rechtspraak zijn afgesproken en vervolgens de zaak toewijzen aan een rechtbank”, aldus Kuster. Het LCM kijkt bijvoorbeeld ook naar de expertise die bij bepaalde zaken aanwezig is.

Niet alle rechtszaken zijn geschikt om verdeeld te worden. „Wij noemen dat vuurwerkzaken. Dat is een verwijzing naar de vuurwerkramp in Enschede. Die zaak kan niet verplaatst worden, die hoort thuis in Enschede.”

Kuster heeft al verschillende reacties „van kom maar op met die zaken” van rechtbanken in het hele land gekregen. „Het is leuk om megazaken te doen, je kunt expertise opdoen en jezelf op de kaart zetten.”

Het LCM heeft afgesproken een ander bekostigingssysteem te gaan hanteren. Rechtbanken krijgen niet meer per zaak maar per aantal zittingsuren betaald.

Advocaat I. Weski, onder meer betrokken bij de Doverzaak, denkt dat daardoor vooral de kleinere rechtbanken de zaken eindeloos gaan traineren. Zij is niet blij met het initiatief. „Afgezien van het feit dat men moet afreizen in den lande, zijn de kleinere rechtbanken niet goed geëquipeerd. Door zaken op grond van expertise toe te wijzen, creëer je inteelt.” Volgens Weski moet elke rechtbank genoeg kennis ontwikkelen om elke zaak aan te kunnen.