Deze waarheid moet ons troosten en aanmoedigen. Dat moet in de eerste plaats gebeuren bij de bedroevende tegenstand die wij ontmoeten en te dragen hebben in ons leven. En verder in de strijd in het geloof en de godzaligheid, de strijd die wij te strijden hebben om geestelijk en eeuwig geluk te verkrijgen. In de derde plaats bij de moeilijke pogingen om iets goeds te kunnen betekenen in maatschappij en godsdienst.Deze waarheid moet ons dus troosten en aanmoedigen als verzorgers van onze huisgezinnen; als reizigers naar de eeuwigheid en als burgers van het hemels koninkrijk van Christus. Wij moeten op deze wereld werken voor onszelf en voor onze gezinnen. Het is buiten twijfel een werk dat door God van ons geëist wordt.

Wie niet wil werken, dat hij ook niet ete! Want wie zichzelf en de zijnen niet verzorgt, is erger dan een ongelovige. Wij moeten dit doen in nederigheid en eenvoudigheid, in eerlijkheid en trouw, en boven alles in de vreze Gods. Wij moeten in afhankelijkheid opzien op Hem en zo ons werk verrichten.

Hoeveel echter zijn de teleurstellingen en tegenspoeden in ons leven. Hoeveel huisgezinnen hebben met zware ziekten en kwalen van doen? O, u bent als de landman, die al gaande en wenende het zaad draagt en in de akker werpt. Wat zal de uitwerking van deze rampspoed zijn? Zult u de moed opgeven? Neen, gaat niet moedeloos heen. Het is alles in Gods hand, want die met tranen zaaien, zullen met gejuich maaien.

Ewaldus Kist, predikant te Dordrecht (Leerredenen, 1820)