Al de hele week bivakkeerden de captains van achttien Nederlandse bedrijven in Hongarije. Afgelopen woensdag voegde Van Gennip, die zich in het buitenland minister mag noemen, zich als hoofd van een politieke delegatie bij hen. „Die combinatie is ideaal”, zo evalueert ze vlak voor de terugreis. „In mijn contacten met politici in Budapest en Lubljana kon ik gelijk de moeilijkheden inbrengen waarop de ondernemers stuitten.”

Het bezoek aan Hongarije en Slovenië was het eerste in een reeks, waarbij alle tien landen aan bod komen die op 1 mei aanstaande zullen toetreden tot de Europese Unie. Zelf reist de zwangere Van Gennip over ruim een week met 41 bedrijven naar de Baltische staten, medio januari vervangt minister Peijs van Verkeer haar tijdens een missie in Polen en Tsjechië, en in mei komen Cyprus en Malta aan bod.

„In die landen zit een enorm groeipotentieel voor onze export”, vertelt Van Gennip. „Het barst hier van de energie. Overal om je heen zie je de dynamiek van zo’n economie. Als je daar als ondernemer nu binnenkomt, liggen er heel veel kansen. Kom je over vier jaar, dan zul je zien dat andere West-Europese bedrijven je voor zijn. Daarom zijn die missies op dit moment zo belangrijk.”

Dat sluit kennelijk goed aan bij de campagne internationaal ondernemen die u hebt gelanceerd.

„Zeker. Ook die campagne is erop gericht om ondernemers, vooral uit het midden- en kleinbedrijf, over de streep -of liever gezegd: over de grens- te trekken. We hebben in Nederland maarliefst zo’n 50.000 bedrijven die wel de potentie hebben, maar toch niet exporteren. Die krijgen nog deze maand allemaal een brief. Op de radio zijn de spots al te horen waarin we adverteren. En het is hard nodig, want zoals u weet gaat het op dit moment niet zo goed met onze export.”

Zo’n handelsmissie werkt ook stimulerend?

„De bedrijven die deze week mee waren, zijn heel tevreden over de contacten die ze hebben kunnen leggen. Vooral Slovenië was voor velen, en eerlijk gezegd ook voor mijzelf, qua professionaliteit en enthousiasme een verrassing. De eerste orders zijn al binnen en 80 procent van de ondernemers denkt er terug te komen. Als ze dat enthousiasme nou meenemen naar Nederland, dan kan dat overslaan. Misschien kunnen ze ook vrienden en bekenden in contact brengen met de bedrijven die ze deze week in Hongarije en Slovenië hebben gesproken.”

Toch was de delegatie met 18 bedrijven nog vrij klein.

„Dat klopt. Gelukkig gaan er straks naar Estland, Letland en Litouwen veel meer mee. Maar het is inderdaad zo dat veel bedrijven nog onvoldoende oog hebben voor de kansen die hier liggen, en voor wat het meedoen aan zo’n handelsreis kan opleveren. Om dat zichtbaar te maken, hebben we op de website van het ministerie verslag gedaan van de reis die we deze week gemaakt hebben. Iedereen kan daar op videofilmpjes zien wat we gedaan hebben.”

Uw missie had ook een politieke kant. Waaruit bestond die precies?

„Goede bilaterale contacten met andere landen zijn altijd belangrijk, ook voor de handelsbetrekkingen. Maar ook erg belangrijk is dat Nederland juist een halfjaar lang voorzitter is van de Europese Unie als straks die tien Midden- en Oost-Europese landen zijn toegetreden. We zitten dan dus voor het eerst echt met 25 volwaardige EU-lidstaten aan tafel. Dat dat allemaal goed gaat, is enorm belangrijk voor alles wat erna komt. Daarom is het goed om nu al de mensen te leren kennen, persoonlijke relaties op te bouwen en te horen hoe deze landen er zelf tegen aankijken.”

Vallen die twee kanten aan zo’n missie, de economische en de politieke, een beetje te combineren?

„Dat gaat eigenlijk heel goed. Want het bredere perspectief aan zo’n handelsmissie is dat de bedrijven met hun onderlinge contacten eigenlijk een soort bond opbouwen. Dat zorgt voor een breder, stabieler en echt geïntegreerd Europa.”

Eerder al hebt u laten weten dat u erg gemotiveerd bent om daaraan te werken. Waarom?

„Ik ben nu 35 jaar. Ik ben opgegroeid in een wereld waarin de Russen onze grote vijanden waren, waarin de Koude Oorlog alles beheerste en waarin Europa was opgesplitst in twee delen. Dat heeft mijn hele jeugd getekend. Het is het wereldbeeld waarmee mijn generatie is opgegroeid. Dat beeld is met de val van de muur en het ijzeren gordijn vanaf 1989 in zo’n anderhalf jaar tijd compleet omgeslagen. Daarbij zijn vanuit het westen beloftes gedaan aan het oosten voor samenwerking en de opbouw van een verenigd Europa. Die beloftes zijn we nu, tien jaar later, aan het waarmaken. Het gaat dus om veel meer dan alleen economisch voordeel. En als je hier bent, dan voel je dat in de mensen om je heen.”