Slechts twee van zijn orgels zijn de tijd ongeschonden doorgekomen. Eén daarvan hangt in de kathedraal van Truro (Cornwall). Met zijn 45 stemmen klinkt het instrument uit 1887 wat minder ruisend en gelaagd dan zijn grotere broer in Lincoln, maar het mag er zijn! Op een onlangs uitgebrachte cd wordt het instrument bespeeld door de assistent-organist van de kathedraal, Luke Bond.

De manier waarop Bond ‘buitenlandse’ muziek vertolkt, is wisselend van kwaliteit. Het Allegro uit Widors 6e Symfonie begint braaf maar wordt tegen het eind gelukkig steeds vuriger. In de 1e Sonate van Guilmant gaat Bond daarentegen, na een voortreffelijke Introductie, er in het Allegro zo snel vandoor dat de bekoorlijkheid onder de (speel)tafel verdwijnt. En het glad gespeelde Preludium en Fuga in c van Mendelssohn wordt ontsierd doordat de registratie, met een snijdende klank op het manuaal en een tongwerk in het pedaal, niet in evenwicht is.

Maar de Britse muziek die Bond vertolkt klinkt voortreffelijk. Waltons ”Spitfire”, met zijn breeduit zwevende Prelude en sprankelende Fuga, klinkt imposant. En Bednalls ”Magna voce”, met zijn verbluffende ritmiek en ingenieuze chromatiek, is overrompelend. Whitlocks Scherzetto schittert door charme. En luchtiger en aangenamer gezelschap dan Grainger en ”Handel in the Strand” kun je je tijdens een dagje Londen niet wensen. Net zoals in Waltons zoete ”Touch her soft lips” klinkt het instrument in Truro dan bijna als een theater­orgel. Fraai hoor!

Mighty Voice – Truro Cathedral Organ – Luke Bond; Regent Records (REGCD 386); € 17,50; www.regent-records.co.uk