De advocaat uit Hattem promoveerde donderdag in Groningen bij prof. F. T. Oldenhuis op de rechtspositie van predikanten, priesters en imams. Pel pleit ervoor de „sociale basiswaarden in kerkelijke arbeidsverhoudingen” in een kader vast te leggen. „Wat me opviel”, zegt hij in een interview met deze krant, „is dat we nergens hebben gedefinieerd wat het bestaansminimum van een voorganger zou moeten zijn. Echt kerkelijke normen heb ik niet gevonden.”

Pel vindt dat een discussie die 
in de maatschappij wordt gevoerd ten aanzien van zzp’ers –moeten die nu meer of minder beschermd worden?–, ook in de kerk niet 
zou misstaan. „Wat formuleren wij samen als de minimumrichtlijnen voor predikanten en voorgangers? Je zou dit met theologen, juristen en financiële mensen moeten doen, het vraagt een multi­disciplinaire aanpak.”

De Bijbelse gegevens zijn voor een dergelijk sociaal rechtvaardigheidsplan normerend, aldus 
mr. Pel. „Wat betekent het dat Jezus de apostelen wegstuurt, en zegt: Je hoeft niks mee te nemen voor onderweg, want je wordt onderhouden?”

In zijn proefschrift onderstreept Pel de eigensoortigheid van het kerkelijk recht, naast het statelijke recht. Hij introduceert de term ”dienstrecht”, en die heeft twee kanten. „Kerken mógen voorzien in hun eigen kerkelijke dienstrecht, maar ze móéten daaraan ook zelf een goede invulling geven.”

Naarmate een maatschappij meer seculariseert en minder zicht heeft op wat er in kerken gebeurt, heb je de taak dat als kerk zelf duidelijker uit te dragen, stelt Pel. „Ik ben zelf betrokken bij de kerkorde van de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt. Ik onderstreep daarbij: let erop dat je kerkorde vindbaar is, dat een ander die kan lezen. Een burgerlijke rechter wil zien wat en hoe je het hebt geregeld.”