Want juist deze week verlaten honderden scholieren de veilige beschutting van een reformatorische middelbare school voor een stad waar ze hoger onderwijs kunnen volgen. Weg van Calvijn, op naar Erasmus.

Als ze naar Hardeman luisteren, kunnen ze beter in hun ouderlijk dorp blijven wonen. Met de trein op en neer, zodat het klimaat van thuis zo veel mogelijk intact blijft en de opgedane wereldse kennis ’s avonds bij moeders thee kan worden besproken. Is dat een goed idee? Driewerf nee.

Nee, omdat een „omgeving zonder God of gebod” niet bestaat. God troont en woont immers op de lofzangen van de gemeente. Vroeger had Hij Zich op een specifieke plaats gevestigd. Eerst in het paradijs en later in de tabernakel en de tempel. Maar waar nu vandaag een zingende gemeente samenkomt, is er alle reden om aan te nemen dat Hij daar Zelf is.

Nee, omdat Babel en Jeruzalem niet geografisch te scheiden zijn. Augustinus wijdde er zijn boek ”De stad van God” al aan. De Bijbel is vol van de strijd tussen die twee tegenpolen. Het begint met Babel. Godverlatenheid, zonde en verwarring. Het eindigt met het nieuwe Jeruzalem. Vol van verwachting, reinheid, de Godsstad waar Hij woont.

Mijn antwoord is ook nee omdat er in deze wereld steeds minder mensen op het platteland wonen. Volgens schattingen van de OECD woont in 2050 ongeveer 70 procent van de wereldbewoners in de stad. Met een enorme diversiteit aan inwoners, inclusief bijbehorende ongelijkheid en armoede. Ook christenen dienen daar present te zijn. De meeste zendelingen worden tegenwoordig naar steden uitgezonden. Maar is het niet vreemd dat Nederlandse stadsevangelisatieposten worden gerund door vrijwilligers die 10 kilometer (of meer) verderop wonen?

De voordelen van het wonen in een refodorp die Hardeman noemt vallen me ook tegen. Het gaat vooral over met elkaar meeleven, eigen vriendenkringen en zondagsrust. En het winkelaanbod. Een refodorp is fijn omdat ik daar een rokje kan kopen. Door dit soort zaken te noemen, maakt Hardeman zelf ook al duidelijk dat zijn duiding vooral van sociologische aard is. De vraag naar de rol van de gereformeerde gezindte in de samenleving heeft echter een sterk geestelijke dimensie.

Toen ik vijftien jaar geleden als groen studentje in de stad ging wonen, heb ik met verwondering gezien hoe gezinnen daar in afhankelijkheid van de Heere hun plaats innamen. En zondags, als ik door de Zwartjanstraat met de vele Turkse en Marokkaanse winkeltjes die al vroeg open waren naar de kerk fietste, verwonderde ik me. Dat ook hier elke zondag het Woord opengaat. En dat gevoel is in Singapore alleen maar toegenomen.

Reformatorische studenten zijn hard nodig in de stad. Niet alleen om te studeren, maar ook in de kerk en de politiek. Waar blijven de kandidaten voor de komende gemeenteraadsverkiezingen? Vlissingen is niet uniek. SGP-stemmers in de Rotterdamse deelgemeente Alexanderpolder worden al bijna twee jaar vertegenwoordigd door een vrouw. Zij nam het stokje overvan het SGP-raadslid dat verhuisde omdat de drie SGP’ers die vóór haar op de met de ChristenUnie gecombineerde lijst stonden, weigerden.

Maar ik wil het niet bij woorden laten. Beste heer Hardeman, graag laat ik u zelf de proef op de som nemen. Bij dezen doe ik u het aanbod twee maanden gratis in ons huis in Rotterdam te wonen. Met een veranda, waar uw tenen tot rust kunnen komen. Twee voorwaarden. U gaat op zondag naar de kerk. En u helpt mee met voorbereidingen voor de verkiezingen. Als u ervan afziet ben ik genoodzaakt het aan jonge studenten te verhuren. Met alle gevaren van dien.

De auteur is als adjunct-directeur en universitair docent betrokken bij een academisch ziekenhuis in Singapore. Reageren? gedachtegoed@refdag.nl