Rutte zal spreken met president Susilo Bambang Yudhoyono. De versterking van de politieke en economische banden tussen de landen staat centraal. Oud-premier Jan Peter Balkenende was in april 2006 de laatste Nederlandse premier die in Indonesië was.

De relatie met de oude kolonie is er een met dieptepunten.

Zo veroorzaakte minister Jan Pronk in 1992 met zijn kritiek op het mensenrechtenbeleid van Indonesië een rel. Indonesië vroeg zich af waar Nederland het lef vandaan haalde en er kwam een eind aan de ontwikkelingssamenwerking.

Het staatsbezoek van koningin Beatrix, 3 jaar later, werd vooraf al getekend door de heftige discussie over het Nederlandse optreden in de archipel, met name tijdens de strijd om de onafhankelijkheid. Excuses waren op z’n plaats, vonden sommigen.

Het staatsbezoek stond gepland vlak ná de viering van 50 jaar Indonesische onafhankelijkheid op 17 augustus: dat op zich was ook nog een kwestie. Nederland had moeite met deze datum, waarop nationalist Soekarno in 1945 de onafhankelijkheid uitriep, en ging altijd uit van de souvereiniteitsoverdracht op 27 december 1949. Anders zou de inzet, in de tussenliggende jaren, van de militairen bij de politionele acties immers in een heel ander daglicht komen te staan, net als bij verontschuldigingen.

De toenmalige minister van Buitenlandse Zaken Bernard Bot haalde in 2005 echter veel druk van de ketel, hetgeen voor hem als Indische Nederlander wat gemakkelijker was. Hij ging naar de Indonesische herdenking van 17 augustus 1945 om uit te leggen „dat mijn aanwezigheid mag worden gezien als een politieke en morele aanvaarding van die datum”. Aanvaarden was nog wel net iets anders dan echt helemaal erkennen.

In 2010 was de boot wederom aan: president Yudhoyono zegde op het allerlaatste moment zijn staatsbezoek aan Nederland af. De ‘Molukse regering in ballingschap’ had een zaak aangespannen wegens schending door de president van de mensenrechten, onder meer op de Molukken. Yudhoyono was fiks in zijn wiek geschoten : ,Deze afzegging heeft te maken met het gevoel van eigenwaarde van de natie’, zei hij.