In 1896 presenteerde de Deutsche Automaten Gesellschaft tijdens een tentoonstelling in Berlijn een „electrisch-automatisch Restaurant”. Het idee verspreidde zich in de meeste grote steden van Duitsland. Maar door de hyperinflatie in de jaren 20 werd het idee onwerkbaar, omdat munten vrijwel niets meer waard waren en de voedselautomaten niet werkten op bankbiljetten.

In de DDR werd nog een poging gedaan om het idee nieuw leven in te blazen met het 5 jarenplan uit 1956 onder het motto „Modernisierung, Mechanisierung und Automatisiering”. De Oost-Duitsers hapten echter allesbehalve gretig toe, omdat de handgrepen van de communistische eetautomaten te heet werden en gebruikers er hun vingers aan brandden.