De omstandigheden voor het schouwspel zijn dit jaar gunstig. De meeste meteoren verschijnen waarschijnlijk tussen 23.00 en 5.00 uur in de nacht van komende maandag op dinsdag. Ook is er dan weinig maneschijn. Alleen bewolking kan roet in het eten gooien. Ook in de nachten voor en na het maximum doet het verschijnsel zich voor, maar in veel geringere mate.

Overal in Nederland kan er op eigen houtje naar worden gekeken. Maar in stedelijke gebieden als de Randstad kan er te veel verlichting zijn, zegt sterrenkundige Edwin Mathlener.

De Perseïden worden veroorzaakt door gruisdeeltjes die zijn achtergebleven in de baan van de komeet Swift-Tuttle. Elk jaar rond 12 augustus beweegt de aarde door die stofwolk. Het punt aan de hemel waar de meteoren vandaan lijken te komen, ligt in het sterrenbeeld Perseus, waarnaar ze zijn vernoemd.

Een brokje steen heeft in de ruimte een grote snelheid van vele tientallen kilometers per seconde. Als het de dampkring binnenkomt, remt de lucht het steentje af. Het wordt dan heet en verdampt op een hoogte van zo’n 80 tot 100 kilometer. Het licht dat we zien is niet van het steentje zelf, maar van de lucht er omheen die ook sterk wordt verhit en gaat gloeien. Dat verschijnsel heet een meteoor.

Sterrenregens komen vaker per jaar voor, ongeveer 15 keer. De aarde komt in haar baan om de zon namelijk meerdere meteorenzwermen tegen. Ook rond 14 december en 3 januari gaat het om grote hoeveelheden vallende sterren, maar die trekken vanwege de winterkou minder bekijks.