„En Jezus stilstaande, zeide dat men hem roepen zou; en zij riepen de blinde, zeggende tot hem: Heb goede moed, sta op, Hij roept u.”

Bent u van alle verdienste ontbloot – zonder iets waarmee u de gunst van God zou kunnen kopen? Dan bent u de persoon die hier uitgenodigd wordt. Zo vinden wij in Oud en Nieuw Testament een groot aantal uitnodigingen, gericht tot mensen van bepaalde stand en toestand. Als wij iemand ontmoeten wiens geval zo beschreven staat, moeten wij hem toeroepen: „Heb goede moed, want het is duidelijk dat de Heere u roept.” Bij tijden bekwaamt de Heere Zijn dienaars om zeer persoonlijk iemand te roepen. Zij beschrijven soms iemands bijzondere omstandigheden zo nauwkeurig, tot in kleine bijzonderheden, dat de hoorder zegt: „Er moet iemand met de predikant over mij gesproken hebben.” Wanneer ons zulke persoonlijke en juist gepaste woorden door de Heilige Geest in de mond worden gelegd, mogen wij de hoorder troosten en zeggen: „Sta op, Hij roept u!” Wat zei de Samaritaanse vrouw? „Komt, ziet een Mens, die mij gezegd heeft alles wat ik gedaan heb, is Deze niet de Christus?” Wanneer uw diepste geheimen ontsluierd worden, wanneer het Woord van God tot uw binnenste doordringt zoals het scherpe offermes van de priester het slachtoffer opende en uw meest geheime gedachten en meest verborgen bedoelingen worden blootgelegd, dan hebt u reden om te zeggen: „Nu heb ik de macht van dat levende en krachtige Woord gevoeld; o, dat ik nu ook zijn genezende macht mocht genieten.”

C. H. Spurgeon, predikant te Londen (”Hebt goede moed”, 1901)