„En Jezus stilstaande, zeide dat men hem roepen zou; en zij riepen de blinde, zeggende tot hem: Heb goede moed, sta op, Hij roept u.”

Jezus roept ieder van ons door de algemene roeping van het Evangelie, want deze roeping gaat uit tot allen. Het bevel luidt: „Gaat heen in de gehele wereld, predikt het Evangelie aan alle creaturen.” U bent een schepsel, en daarom geldt het Evangelie u: „Geloof in de Heere Jezus Christus, en u zult zalig worden.”

Ons is geboden het Evangelie van het Koninkrijk aan alle volken te brengen en te verkondigen: „Wie wil, kome en neme het water des levens om niet.” „Wie wil.” Er wordt generlei beperking gemaakt en wij zouden onze roeping ontrouw zijn indien wij perken zouden stellen waar Gods uitnodiging zo ruim mogelijk, zo algemeen als het menselijk geslacht is. „God dan, de tijden der onwetendheid overzien hebbende, verkondigt nu alle mensen alom, dat zij zich bekeren.” Dit is de algemene roeping: „Bekeert u en gelooft het Evangelie.” Hierin ligt troost en hoop voor allen die begeren tot God te komen.

Meer troost is echter gelegen in wat ik ter onderscheiding zou kunnen noemen: de toestandsroeping. Menige belofte in Gods Woord is rechtstreeks gericht tot mensen die in een bepaalde toestand verkeren. Bijvoorbeeld: „Komt herwaarts tot Mij, allen, die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven.”

Bent u vermoeid? Bent u belast? Dan roept Christus bepaaldelijk u, en belooft u rust te geven, zo u tot Hem komt.

C. H. Spurgeon, predikant te Londen (”Hebt goede moed”, 1901)