Het bergen van het kadaver ging moeizaam: zeker drie pogingen mislukten. „Een keer scheurde de staart af. Daardoor klapte de potvis terug het water in. Een andere keer glipte het dier tussen de touwen door”, zegt Lonneke IJsseldijk van de faculteit Diergeneeskunde van de Universiteit Utrecht. De bergers kregen het dier uiteindelijk naar boven door een metalen rooster in het water onder het lichaam te leggen.

IJsseldijk begint dinsdagavond aan de sectie op de potvis. „We nemen monsters van alle organen om te zoeken naar virussen en bacteriën. Ook kijken we wat voor voedsel en plastic er in de maag zaten.”

Waarschijnlijk was de potvis verdwaald. „Potvissen horen op zich niet in de Noordzee, maar het gebeurt weleens. Als ze dan stranden, gebeurt dat meestal tussen november en februari. In deze tijd van het jaar zijn ze doorgaans op het zuidelijk halfrond. Deze potvis was ontzettend uit de richting. We gaan proberen erachter te komen waarom”, zegt IJsseldijk.