De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, John Kerry, is er druk mee. In het eerste halfjaar van zijn ambtsperiode reisde hij maar liefst zes keer naar het Midden-Oosten om het vastgelopen vredesproces tussen Israël en de Palestijnen vlot te trekken.

Zondag moest Kerry er nog hoogstpersoonlijk aan te pas komen om beide partijen over de streep te trekken hun onderhandelaars naar Washington te sturen. In een telefoongesprek met de Israëlische premier Netanyahu en de Palestijnse leider Abbas kreeg de Amerikaanse bewindsman de toezegging dat de gesprekken maandagavond van start kunnen gaan.

Lange tijd zag het er niet naar uit dat beide rivalen weer met elkaar zouden gaan praten. Abbas eiste keer op keer dat Israël de bouw van Joodse nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever zou stopzetten. Eerder ging hij niet om de tafel.

Die eis heeft Israël niet ingewilligd. Netanyahu heeft steeds volgehouden dat een bouwstop wat hem betreft punt van onderhandeling is, en geen voorwaarde vooraf.

Toch heeft Israël een prijs moeten betalen voor hervatting van de vredesbesprekingen. Zondag besloot het kabinet met 7 tegen 13 stemmen om 104 Palestijnse gevangenen vrij te laten, van wie sommigen bloed aan hun handen hebben. Dat besluit heeft de Palestijnen uiteindelijk over de streep getrokken.

Hoewel deze toenadering méér is dan de afgelopen drie jaar is bereikt, geeft het hernieuwde overleg bepaald geen reden tot euforie. Niet voor niets betitelde Abbas zondag de gesprekken in Washington als een „mogelijkheid om een procedureel werkplan te ontwikkelen voor hoe de partijen de komende maanden met de onderhandelingen kunnen voortgaan.”

Praten over praten, dus. Met als risico dat de partijen het al niet eens worden over de manier waarop ze gaan onderhandelen.

Laat staan dat ze overeenstemming bereiken over netelige inhoudelijke kwesties als het nederzettingenbeleid en de terugkeer van Palestijnse vluchtelingen.

Premier Netanyahu bouwde zondag in elk geval alvast een extra voorzorgsmaatregel in. Het Israëlische kabinet nam een wet aan die elke territoriale concessie aan de Palestijnen onderwerp van een referendum maakt.