Nieuw-Milligen, woensdagmiddag. Op een groot terrein van de luchtmacht houdt de Gelderse afdeling van Europa Kinder­hulp (EKH) haar jaarlijkse familiedag. Vrijwilligers hebben het terrein voorzien van onder meer een draaimolen, spring­kussens, waterglijbaan en een zwembassin.

Een Duits en een Nederlands meisje plonzen samen in het water. Verderop beschilderen een paar Franse kinderen een T-shirt. Anderen graven met een schep in een grote berg zand. Bij een ballon­kunstenaar wacht een kleurrijk gezelschap kinderen tot ze een bloem, aap of pinguïn in handen krijgen.

Meer dan 600 bezoekers zorgen op deze warme dag voor een levendig geheel. De gastouders variëren van een 22-jarige studente psychologie die een meisje uit Parijs in huis heeft tot een echtpaar –60-plus– dat twee Duitse kinderen een ontspannen vakantie biedt.

Bij de diverse landenpaviljoens kunnen gastouders elkaar en mede­werkers van EKH ontmoeten. Bij ”Berlijn” loopt Geertje Hooi­meijer uit Ede achter de buggy met haar dochter van tien maanden. Ze heeft zelf geen logeerkind, maar is gekomen met de Duitse jongen die bij haar ouders logeert, die zelf niet aanwezig kunnen zijn.

„Die jongen is voor de derde zomer bij m’n ouders. Ze willen hem nu ook uitnodigen om met Kerst te komen”, zegt Hooimeijer. Samen met haar man overweegt ze zich ook als gastgezin aan te melden. „We willen graag iets voor een ander betekenen. Ik draag dit initiatief een warm hart toe.”

Rieneke Pul uit Uddel heeft voor het eerst een logee. Zij en haar man hebben vier kinderen in de leeftijd tot en met zeven jaar. „We vinden het fijn ons huis open te stellen om ook een ander kind drie weken een fijne vakantie te bieden”, zegt Pul. Ze kregen een zwart meisje van tien jaar uit Rotterdam in huis. Tijdens de eerste dagen in Uddel genoot ze onder meer van een fietstocht en picknick met het gastgezin.

Jeugdsentiment

Astrid en Martin Ketelaars uit Nijmegen lopen met de negen­jarige Valerie uit Hannover over het terrein. „Ik ken Europa Kinderhulp van vroeger, toen in ons gezin in de vakantie ook een Duits meisje kwam”, zegt Astrid. Een bericht over de organisatie in een plaatselijke krant leidde ertoe dat ze zich dit jaar aanmeldde. „Het is geboren uit jeugdsentiment.”

Het echtpaar, met een thuis­wonende zoon van achttien en een dochter van zestien, koos bewust voor een kind uit Duitsland, omdat ze redelijk Duits spreken. „Ik vind het prettig als je elkaar een beetje kunt begrijpen, zeker als er eens iets aan de hand is met een kind.”

Anderhalve week is Valerie nu bij hen. „Het is leuk om te zien dat ze geniet van het bij elkaar zijn, wat extra aandacht krijgen, samen een spelletje doen. Dat is ze thuis waarschijnlijk niet zo gewend. Haar moeder, die uit Ghana komt, werkt veel en heeft niet zo veel tijd voor Valerie.”

Het gezin maakte diverse uitstapjes, onder meer naar het strand in Ouddorp. „Valerie had de zee nog nooit gezien. We hebben schelpen gezocht en daar een ketting van gemaakt. En we hebben met een rubberboot gevaren. Het was prachtig weer.”

De familiedag wilde het gezin niet missen. „We vinden het vooral belangrijk voor Valerie. Ze is eerder bij twee andere gastgezinnen geweest en liet ons meteen foto’s zien van een vorige familiedag. Toen we hier aankwamen, ging ze ons meteen rondleiden. Heel leuk.”

Pannenkoeken

Gonny en Harry Blok uit Dieren zitten een boek te lezen. Hun twee logees uit Hannover –Roksana (15) en Mira (10)– vermaken zich elders op het terrein. Het echtpaar koos bewust voor twee logeer­kinderen, „zodat ze wat met elkaar kunnen optrekken.” Hun eigen kinderen zijn al getrouwd.

De ouders gunnen de Duitse meisjes een onbezorgde vakantie. Gonny: „Een van hen vroeg de eerste keer toen ze ons huis zag: Wonen jullie hier alleen? In Hannover woont ze in een flatje en slaapt ze met twee andere kinderen op een kamer. De douche wordt gebruikt om spullen op te bergen. Om te douchen moet ze naar het zwembad.” Harry: „Ze vond het bed op onze logeerkamer te groot. Zoiets verwacht je niet.”

Deze zomer neemt het echtpaar zijn logees geregeld mee het water op, in zijn eigen bootje. Ook barbe­cueën en pannenkoeken eten vallen in de smaak. „De kinderen vinden het geweldig dat je veel verschillende soorten beleg op een pannenkoek kunt doen”, zegt Harry. Gonny: „Als ze ’s avonds naar bed gaan, vragen ze al: Wat gaan we morgen doen?”

Het viel het echtpaar de afgelopen jaren op dat nogal wat logeerkinderen die naar Nederland komen redelijk gezet zijn. Daarom besteden ze bewust aandacht aan gezond eten. Chips en cola hebben ze niet in huis. „Als de meisjes ’s avonds nog iets willen eten, kunnen ze wortel of komkommer krijgen. Dat vinden ze ook lekker.”

Kinderbijbel

Nanny Pater uit Nunspeet doet dit jaar haar eerste ervaring op met EKH. „Ik had er een paar keer over gelezen en dacht: Nu moet het er maar eens van komen. Drie van onze kinderen zijn inmiddels getrouwd, de jongste drie wonen nog thuis.”

Het gezin heeft een zesjarig Frans meisje in huis. „Toen ze de bus uitkwam, was ze verlegen en afwachtend, maar het ging al snel goed. Ze geniet enorm van kleine dingen, zoals trampoline springen in de tuin, of schommelen. Dat laatste had ze volgens mij nog nooit gedaan. En ze heeft voor het eerst met een rondvaartboot gevaren.”

Het hele gezin ervaart het als positief dat ze er is, zegt Pater. Zelf geniet ze er ook van, al vindt ze de taal „een crime.” „We hebben gelukkig een dochter die aardig Frans spreekt. En ook onze getrouwde zoon die leraar Frans is, komt geregeld. Mijn man en ik hebben een vertaalprogramma op de telefoon. Als we in het Nederlands iets inspreken, hoor je het daarna in het Frans. ”

Om hun logee te betrekken bij het Bijbellezen aan tafel schafte het gezin een Franse editie van de kinderbijbel van Anne de Vries aan. „Ze leest er ook zelf gedeelten uit. ’s Avonds voor het slapen gaan zingen we ”Ik ga slapen, ik ben moe”, en daarna in het Frans ”Lees je Bijbel, bidt elke dag”.

Op zondag gaat het meisje mee naar de kerk, de gereformeerde gemeente in Nunspeet. „We hadden een boekje en een potlood meegenomen zodat ze ondertussen wat kon tekenen, want ze verstaat natuurlijk bijna niets. Voor een kind van zes ging het prima.”

Europa Kinderhulp verzorgt al ruim vijftig jaar vakanties voor kinderen uit kansarme gezinnen in diverse landen, waaronder Duitsland, Frankrijk en Nederland. Deze zomer brengen ruim 1500 kinderen van 5 tot en met 16 jaar een paar weken door bij een Nederlands gastgezin. Elke provincie heeft in die periode een familiedag, die de gezinnen de gelegenheid biedt elkaar te ontmoeten en ervaringen uit te wisselen. De deelnemers in Gelderland troffen elkaar woensdag in Nieuw-Milligen.

www.europakinderhulp.nl

Europa Kinderhulp

Ze groeien op in wijken met grote flats en weinig buiten­speelmogelijkheden, waar armoede en verslaving veelvoorkomende problemen zijn. Op 15 juli kwamen 243 kwetsbare kinderen uit Hannover met 7 touringcars naar Nederland. Dankzij Europa Kinderhulp (EKH) vieren ze een kleine drie weken vakantie in een Nederlands gastgezin.

Cora Groeneveld uit Apeldoorn (48) is coördinator van de groep die bij Gelderse gezinnen is onder­gebracht. Ze is al zo’n twintig jaar bij EKH betrokken. „Toen onze dochters zeven en twee jaar waren, kwam er bij ons voor het eerst een kind logeren, ook uit Hannover. Het klikte. Dat meisje is jarenlang ’s zomers bij ons geweest. Tussendoor haalden we haar soms zelf op voor de kerst- of de paasvakantie. Eerst zat ze in een pleeggezin, later in een kindertehuis. Toen ze vijftien was, kreeg ze weer contact met haar moeder. Die wilde niet dat ze met Europa Kinderhulp op vakantie ging. Vanaf dat moment is het gestopt.”

Het gastouderschap gaf Groeneveld veel voldoening. „Je geeft daardoor je eigen kinderen iets mee van het zorgen voor een ander en het besef dat niet elk kind in een liefdevol nest opgroeit.” Inmiddels is ze al heel wat jaren als vrijwillig medewerker voor de organisatie actief. Zo is ze sinds vier jaar een van de coördinatoren van de EKH-reis vanuit Hannover; haar man begeleidt de reis vanuit het Schneeberg/Delitzsch.

De kinderen worden geselecteerd door het Duitse maatschappelijk werk. Diverse keren bezocht Groeneveld een aantal van de betrokken gezinnen. „De meeste zijn klein behuisd. Vaak gaat het om moeders die kinderen hebben van verschillende vaders en die er in de zorg voor hen alleen voor staan. Bij sommigen gaat er veel geld op aan drank of drugs.”

Niet altijd zijn dergelijke problemen aan de orde. „De laatste keer bezocht ik een liefdevol gezin met een aantal kinderen in een kleine flat. De ouders zijn allebei druk met werken. Ze hebben een laag salaris en moeten echt de touwtjes aan elkaar knopen. Bij een ander gezin zit de moeder in een rolstoel en moeten de kinderen veel doen in het huishouden. De vakantie ontlast hen een poosje.”

Groeneveld reisde vorige week vanuit Hannover mee met de bus naar Apeldoorn, waar 29 Gelderse gastgezinnen in totaal 36 kinderen opwachtten. „Voor degenen die al vaker bij hetzelfde gezin waren geweest, was het vrolijkheid alom. Het meest spannend was het voor de kinderen van vijf, zes jaar die voor eerst op vakantie gingen. Sommigen zijn nooit verder geweest dan hun eigen woonadres en de kinder­opvang. Over het algemeen gaat het goed, maar er zijn dit jaar ook drie kinderen vervroegd naar huis gegaan vanwege heimwee.”

Eind volgende week brengt Groeneveld de groep terug naar Hannover. „Tijdens de terugreis zitten we nog niet op de snelweg of de fotoboeken komen tevoorschijn, weet ik uit ervaring. Iedereen vertelt wat hij heeft beleefd. Als we een poosje onderweg zijn, merk je dat de kinderen ook weer blij zijn dat ze teruggaan naar hun vertrouwde plek.”

Jarig in Nederland

Jessica (14) en Roksana (15) behoren tot de oudste kinderen die vanuit Hannover in Nederland op vakantie zijn. Jessica komt al tien jaar bij hetzelfde gezin. Omdat ze eind juli jarig is, viert ze bijna elke zomer haar verjaardag in Nederland. „Ik kom hier altijd met plezier.” Ze geniet van de contacten met het gastgezin, dat drie kinderen heeft. Zwemmen noemt ze als een van de leuke bezigheden in de vakantie, evenals een bezoek aan avonturenpark Hellendoorn.

Roksana is voor de zevende keer in Nederland op vakantie. „Met het gezin waar ik het eerste jaar kwam, klikte het niet zo. Het jaar daarop ben ik naar een andere familie gegaan. Daar ben ik nu voor de zesde keer.” Afgezien van familiebezoek in Polen komt Roksana doorgaans weinig buiten Hannover. De vakantie in Nederland biedt daarom een welkome afleiding. Ze logeert samen met een ander Duits meisje bij een echtpaar dat geen thuiswonende kinderen meer heeft, en geniet van het contact met hen. Samen ondernemen ze allerlei activiteiten. „Zwemmen, shoppen of in een restaurant eten vind ik erg leuk.”