De kerk is oud, maar gaat met de tijd mee. In 1649 gebouwd, omdat de Grote Kerk te klein werd, in de vorige eeuw gesloten. Een sterk uitgedunde gemeente deed in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw het licht uit. De ruimte kwam beschikbaar voor tentoonstellingen, concerten en feesten.

Die functie heeft het gebouw nog steeds, maar elke zondagochtend gebeurt er sinds 2011 ook iets anders: de deuren gaan weer wijd open en voor ieder die het horen wil, klinkt het Evangelie.

Drie jaar geleden kreeg de uit Botswana afkomstige Chris Taylor, toen leraar geschiedenis en Engels in het Zuid-Afrikaanse Kaapstad, de vraag vanuit de kerkplantingsbeweging New Frontiers of hij ergens in Nederland een kerk wilde beginnen. Het werd Den Haag. Zonder veel organisatie startte Taylor een huisgemeente, samen met zijn Nederlandse vrouw, hun twee kinderen en een handvol medewerkers. Drie principes, veel gebed, veel aanbidding en de gewoonte om zo veel mogelijk niet-gelovige kennissen op te doen, deden de kring gestaag uitbreiden.

Via twee tussenstations en na veel zoeken kon de Redeemer International Church vanaf september 2011 terecht in de Nieuwe Kerk. Daar komen nu ’s zondags meer dan 200 mensen bijeen. De helft van hen is Nederlands, de andere helft is afkomstig uit alle mogelijke landen. De dienst wordt bezocht door ruim tachtig vaste leden, een grote groep vaste belangstellenden en elke week opnieuw ook zo’n veertig mensen die niet eerder zijn geweest. „De deuren laten we bewust openstaan, als het warm genoeg is”, zegt Taylor. „Mensen zijn toch nieuwsgierig naar wat er binnen gebeurt.”

Dat kan in deze seculiere tijd?

„Zeker.”

Neemt u de Nederlandse kerken iets kwalijk?

„Beslist niet. Wij zijn geen concurrent van gevestigde kerken en ook niet Gods antwoord op de situatie in Den Haag. We zijn deel van Gods grotere plan, en ons 
verlangen is eenvoudig dat de kerken in Nederland groeien en bloeien en vol zijn van het goede nieuws van Jezus. We verschillen niet in iets fundamenteels, hebben geen nieuwe boodschap en willen ons voegen in 2000 jaar 
orthodoxie. Het enige verschil is dat we diezelfde boodschap bewust aanpassen aan de cultuur.”

Hoe?

„Het grote verhaal is eenvoudig: het gaat over Gods liefde en de vergeving van zonden door Jezus. We zouden willen dat mensen gaan denken: Wat voor verschil zou het maken in mijn leven als dat waar is? Dus proberen we te laten zien dat iedereen ergens in gelooft en ergens op hoopt. En dan proberen we, op barmhartige wijze, duidelijk te maken dat het zo veel beter is om je hoop op de enige ware God te stellen.

Zonde leggen we uit als rebellie. Dat is een begrip dat iedereen direct begrijpt. We proberen te laten zien wat de gevolgen daarvan zijn. Wie zich voor andere mensen en voor God afsluit, wie heer en meester over zichzelf wil zijn, ervaart pijn, eenzaamheid en donkerheid. Met de Britse apologeet C. S. Lewis zeggen we: er zijn twee soorten mensen. Zij die tegen God zeggen: „Uw wil geschiede”, en zij tegen wie God zegt: „ Jouw wil geschiede.” Voor die laatsten is de hel het eindpunt. Christus heeft de pijn, eenzaamheid en donkerheid voor ons op Zich genomen.”
Wat begrijpt een postmodern mens van dat laatste; een Ander in zijn plaats?

„Daar ligt een grote uitdaging. We ervaren een grens in wat we duidelijk kunnen maken. God moet dat uiteindelijk Zelf openbaren. Wij roepen wel op om een keuze te maken, maar intussen zijn we calvinistisch en weten we: een mens kan zich alleen bekeren als God dat schenkt.”

Geseculariseerd Den Haag is een heel andere stad dan Kaapstad. Wat deed de overgang met uw geloof?

„Minder dan ik had verwacht. Ik heb ook niet alle antwoorden als mensen bijvoorbeeld vragen waarom God iets toelaat. Maar de hoekstenen van het geloof zijn voor mij zeer solide gefundeerd. Ik besef wel dat ik nog veel moet leren. We voelen ons hier weleens als lichtgewichtboksers in een ring voor zwaargewichten. Maar God geeft ons grote bokshandschoenen. En ik vind het gewoon fantastisch dat ik dit werk mag doen, het is alsof ik ervoor geboren ben. Ik hoop dat ik te midden van mijn werk hier mag sterven. Maar nu nog niet.”