Binnenland

Inwoners Wedde boos op gemeente om huis zonder adres

WEDDE. In het Groningse Wedde staat een huis zonder adres. De bewoners worden er tureluurs van. „Waarom kan er wel een straatnaambord voor een leeg huis op Rottumeroog komen en niet bij ons?”

Jan van Reenen
3 July 2013 18:49Gewijzigd op 15 November 2020 04:33
WEDDE. De Groningse gemeente Bellingwolde weigert het adres ”Hoorn 5” te erkennen. Jan Koster en Gerda Winters wonen er vanaf 2008. Als het adres niet wordt erkend wil het paar hun huis verkopen.  beeld Jan van Reenen
WEDDE. De Groningse gemeente Bellingwolde weigert het adres ”Hoorn 5” te erkennen. Jan Koster en Gerda Winters wonen er vanaf 2008. Als het adres niet wordt erkend wil het paar hun huis verkopen.  beeld Jan van Reenen

Op de Driepoldersweg raakt de navigatieapparatuur het spoor bijster. De als Hoorn aangeduide weg zou dwars door een akker gaan. Het blijkt dat iets terug een onverharde weg is aangelegd met vooraan een brievenbus en een bord ”huis te koop”. Honderden meters verder, midden in het boerenland, staat een vrijstaande woning met een schuur. De hemel is blauw, leeuweriken zingen hoog in de lucht.

Van een vakantiegevoel is echter weinig te bemerken bij de bewoners van het huis, Jan Koster en Gerda Winters. De vreugde van het buiten wonen wordt voor hen verstoord doordat de gemeente hun adres niet erkent. „Het adres Hoorn 5 bestaat niet voor de gemeente,” zegt Koster, die drie kaarten tevoorschijn haalt om aan te tonen dat het wel bestaat.

Hij laat een oude kaart van het Kadaster zien, een postcodekaart uit 1998 en een topografische kaart uit 2005. Op alle drie staat de weg aangegeven. Ook op het straatnamenbesluit van Wedde van 1952 staat de straatnaam.

„De gemeente Bellingwedde heeft de straat echter in 2011 uit de gemeentegids gehaald. Hoe bestaat het dat wij wonen aan een niet-bestaande weg, terwijl de gemeente Eemsmond op Rotterumeroog een straatnaambordje wil aanbrengen terwijl daar niemand woont? Je kunt toch niet zonder adres?”

Koster en Winters kochten het huis in 2008 en dachten een ideale ruimte te hebben gevonden voor hun dochter Ingrid en voor het houden van dieren. „Aan deze weg hadden huizen gestaan die waren afgebroken. Niemand had ons verteld dat de gemeente de weg Hoorn weg wilde hebben.”

De problemen begonnen algauw. Winters: „Het bleek al snel dat de vuilnis niet werd opgehaald en dat we weinig post kregen. De problemen gingen maar niet over. Voor de ozb kregen we in 2010 een aanmaning om te betalen terwijl we de aanslag niet hadden gehad.”

Doordat Hoorn 5 niet erkend wordt, werd vaak Borgesiusveen 15, een weg in de gemeente Oude Pekela dicht bij het huis, op de envelop gezet. „Dat gebeurde ook met het biljet voor de verkiezingen voor de Provinciale Staten in 2010. Men wilde mij eerst naar Oude Pekela sturen. Pas na aandringen mocht ik stemmen in de gemeente waar ik woonde.”

Kosters ging diverse keren naar het gemeentehuis, omdat hij er niets van begreep. „Uiteindelijk is er een regeling getroffen voor het afval. Dat haalt de gemeente Oude Pekela op. We hebben een postbus geplaatst aan de Driepoldersweg, zodat we nu de meeste post wel krijgen.”

Koster en Winters vroegen het gemeentebestuur om een ontsluiting van hun toerit aan de Driepoldersweg. Dat reageerde daarop negatief. Het stelde dat Hoorn vroeger geen openbare weg was maar een „particulier landbouwlaantje.” Dat het landbouwpad door de lokale bevolking werd gebruikt, bracht niet automatisch met zich mee dat er sprake was van een openbare weg, aldus het gemeentebestuur.

In de openbarewegenlegger van 1970 zou ook niet voorzien zijn in een openbare weg tussen Hoorn 5 en de Driepoldersweg. Het gemeentebestuur hield daarmee vast aan een eerder genomen besluit om voor het genoemde adres Borgesiusveen 15, 9665 AZ Oude Pekela in te voeren. Dit besluit werd in 1980 aan de toenmalige bewoners bekendgemaakt, aldus B en W, die er verder op wezen dat de toenmalige gemeente Oude Pekela akkoord ging met de uitweg die eveneens over een naamloze boerenakker loopt.

In mei 2012 oordeelde de bezwaarschriftencommissie van Bellingwedde dat de weigering van het college terecht was. Ook de rechtbank in Groningen gaf de gemeente gelijk, waarna Koster en Winters hoger beroep aantekenden bij de Raad van State. Hangende het onderzoek wil wethouder Van der Tuin van Bellingwedde niets kwijt over deze zaak. De Raad van State doet in de loop van dit jaar uitspraak. Koster liet zelf een pad aanleggen waarvan onder andere de hulpdiensten gebruik kunnen maken.

Vorige week diende de PvdA-fractie in de Bellingweddese raad een motie in om het pad de status ”kennelijk openbaar” te geven. Die haalde het echter niet. Morgen dient de fractie opnieuw een motie met deze strekking in. Als er geen oplossing komt, wil Koster het huis zo snel mogelijk verkopen. Maar wie wil er nu een huis kopen waar geen adres bij hoort?

RD.nl in uw mailbox?

Ontvang onze wekelijkse nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.

Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl

Home

Krant

Media

Puzzels

Meer