De overwegend vrouwelijke schijnhuwelijkskandidaten vlogen naar Groot-Brittannië om een Brits sofinummer aan te vragen. Daarmee werden onder andere uitkeringen en belastingtoeslagen aangevraagd. In ruil voor het schijnhuwelijk kregen zij geldbedragen tussen de 2500 en 3500 euro. Die bedragen werden overigens niet altijd of slechts voor een deel uitbetaald.

Vier verdachten werden vrijgesproken. Een zaak werd afgewezen en twee zaken werden uitgesteld. In een paar gevallen werden naast taakstraffen ook voorwaardelijke celstraffen opgelegd en in een geval een onvoorwaardelijke.

Na de huwelijksplechtigheid dienden de Nigerianen een aanvraag in voor een verblijfsvergunning. In sommige gevallen lieten zij hun Nigeriaanse vriend of vriendin onder de identiteit van de Nederlanders in Groot-Brittannië door het leven gaan.

Dat er op grote schaal schijnhuwelijken tussen Nigerianen en Antilliaanse-Nederlanders plaatsvonden, kwam begin 2010 aan het licht. De schijnbruiden en -bruidegoms werden in Nederland geronseld om in Groot-Brittannië te trouwen.