Misbruik
De laatste tijd wordt er geregeld gesproken en geschreven over seksueel misbruik. Er zijn weinig zaken die zulke diepe sporen trekken in een mensenleven. Het is goed dat slachtoffers hun verhaal vertellen. Dat geeft deze vreselijke problematiek een gezicht. We realiseren ons daardoor dat misbruik niet alleen ver weg gebeurt, het kan heel dichtbij zijn. Het kan gaan om je buurmeisje, je catechisant, je klasgenoot, je leerling, of misschien wel je eigen kind.
Ook in deze krant hebben diverse slachtoffers (anoniem) over hun ervaringen verteld. Hun verhalen snijden door je heen. Misbruik op zich is vreselijk. Maar áls een slachtoffer dan haar (of zijn!) verhaal gaat vertellen, blijkt er veel mis te gaan. Het is bijzonder ingewikkeld voor een gezin, school of kerkenraad om geconfronteerd te worden met seksueel misbruik. Allerlei (emotionele) processen treden in werking. Het slachtoffer wordt niet geloofd; dit kán toch niet waar zijn? Er wordt luchtig over gedaan. De suggestie wordt gewekt dat het slachtoffer het wel zal hebben uitgelokt. Er wordt aangedrongen op vergeving, zonder dat er aandacht is voor het onrecht dat is aangedaan. Dat lijkt heel Bijbels, maar is het totaal niet. De Heere Zelf stapt ook nooit over het onrecht heen, maar heeft er zelfs Zijn eigen Zoon voor opgeofferd.
Dit soort emotionele reacties is vaak geen onwil. Ze komen voort uit onmacht en uit onkunde als het gaat om de complexiteit van seksueel misbruik. Voor de slachtoffers betekent dit vaak echter een trauma boven op een trauma.
Enkele weken geleden berichtte deze krant over een ingrijpende misbruikaffaire in de christelijke gereformeerde kerk van Opperdoes. De ins en outs van deze situatie zijn mij totaal onbekend. Ik ben slechts een aandachtig lezer van deze krant, waarin te lezen was dat de kerkenraad van de cgk te Opperdoes bij de politie melding heeft gemaakt van mogelijk seksueel misbruik door een voormalig kerkenraadslid van deze gemeente.
Als buitenstaander heb ik respect voor het optreden van de broeders in Opperdoes. Ze leggen de zaak in handen van justitie. En: ze spelen open kaart door een kort en zakelijk persbericht. Een woordvoerder is de spreekbuis namens de gemeente. Deze werkwijze komt me wijs en zorgvuldig over. Hopelijk krijgt ook de zorg voor de slachtoffers royaal de aandacht.
Een situatie zoals in Opperdoes kan op elke school of in elke kerkelijke gemeente voorkomen. Misschien is het een idee dat kerkenraden en schoolbesturen voordat het zover is het persbericht uit Opperdoes eens agenderen en zichzelf de vraag stellen: Wat zouden wij doen als dit bij ons zou gebeuren?
