Dat meldde het jongste nummer van tijdschrift New Scientist donderdag. Als het ijs van zowel Groenland als Antarctica smelt, kan de zeespiegel rond IJsland meer dan 10 meter zakken. Voor de noordelijke kust van Schotland zou dat 3 meter zijn. Nederland moet echter rekening houden met een stijging van 3,5 meter binnen enkele eeuwen.

Uit een combinatie van satellietmetingen en onderzoek aan de ijskappen blijkt dat de ijskappen in rap tempo dunner worden, aldus Ramon Hanssen, hoogleraar geodesie en satellietobservatie aan TU Delft, eerder in deze krant.

„Groenland verliest jaarlijks ongeveer 240.000 miljoen ton ijs en Antarctica zo’n 150.000 miljoen ton. Het afsmelten van de ijskap van Groenland veroorzaakt een bijdrage aan de zeespiegelstijging van 0,4 tot 0,75 millimeter per jaar, van die van Antarctica is goed voor 0,5 millimeter per jaar”, aldus Hanssen.

Het water verdeelt zich echter niet gelijkmatig over de oceanen. Hoewel gemiddeld genomen de zeespiegel wereldwijd stijgt, verwachten onderzoekers van TU Delft en onderzoeksinstituut NIOZ voor sommige gebieden juist een enorme daling.

Het verschijnsel zelfgravitatie is daar debet aan: de ijskappen trekken nu nog watermoleculen in zee aan, zodat het verderop in de oceaan juist lager staat. Als de ijskap is verdwenen, is die aantrekking weg. Daarnaast veert de aardkorst omhoog doordat de ijskap dunner wordt en de massa ervan afneemt. Tegelijk veert de zeebodem in door de toegenomen watermassa.

Deze verschijnselen samen veroorzaken vooral in gebieden die dicht bij de Noordpool of de Zuidpool liggen een relatieve zeespiegeldaling.

Of een zeespiegelstijging werkelijk een risico voor Nederland vormt, was volgens Hanssen drie jaar geleden nog maar de vraag. „Door zelfgravitatie kan de zeespiegel bij Nederland ook dalen.” Uit het artikel in New Scientist blijkt nu dat Nederland moet rekenen op een stijging.