Sinaasappelkist
Als bruidegom reisde ik per trein naar de geboorteplaats van mijn toekomstige vrouw. Daar stond bij het station een gesponsorde oldtimer klaar. Onze bruiloftsgasten dineerden die dag op plastic stapelstoelen. Mijn voormalige baas sponsorde en verzorgde het eten. De bruidstaart was een Limburgse vlaai. De corsages waren geen luxe bloemen, maar prachtig glimmende lintjes.
Twee sfeervolle kerken omlijstten de plechtigheden rondom het burgerlijk en het kerkelijk huwelijk, met dank aan de zakenrelaties van mijn schoonvader. Met zeventig daggasten, een kinderreceptie en een overvolle avondreceptie was het geen karige dag. Toch kostte het geheel niet meer dan een bedrag met drie nullen.
Datzelfde gold voor de inrichting van ons huis. De meeste meubels kwamen van internet of uit een fabrieksdump. Vouwgordijnen konden we pas anderhalf jaar na ons trouwen laten aanmeten. Stukje bij beetje richtten we zo alles in. Toch ervoeren we zowel de trouwdag als ons huis als een geweldige luxe. Tot op de dag van vandaag. We zijn rijk gezegend.
Met deze ervaringen in het achterhoofd kijk ik soms wat meewarig naar jonge stellen. Trouwen lijkt een onoverkomelijke hobbel. Sommigen schuiven de trouwdag drie, vier jaar vooruit, omdat het geld er niet voor is. Wanneer dit te maken heeft met hun jonge leeftijd kan ik daar inkomen. Als stellen echter ruim boven de twintig raken, gaat er volgens mij iets mis.
Een kersverse bruidegom vertelde me eens dat hun bruiloft ruim 20.000 euro kostte. Nog los van de huisinrichting en de uitzet. Ik viel bijna van mijn stoel. Eenzelfde gevoel bekruipt me als ik het glimmende huis van jonge twintigers binnenstap. Riverdale, Rivièra Maison en enkele meubelgiganten uit de eigen achterban doen goede zaken. Alles klopt volgens de laatste mode. Het is prachtig. Op zich prima natuurlijk. Niets mis mee, zeker niet wanneer het investeringen zijn die dertig jaar mee gaan.
Wanneer dit prachtige plaatje echter alleen mogelijk is na een jarenlang gerekte verkeringstijd, betwijfel ik of dit verstandig is. In de Bijbel lees ik nergens van lange aanloopperiodes naar het huwelijk. Hoewel de cultuur van toen verschilde met die van nu. In ieder geval waar het Riverdale betreft.
Als de sociale druk lager is, kunnen jonge stellen makkelijker aan de geldende maatstaven voldoen. Geef jongeren de ruimte om met sinaasappelkistjes te beginnen. Dat maakt je rijker dan luxe. Na vijf jaar huwelijk merken wij dat voorspoed minder afhankelijk maakt van boven. Het is tijd voor een stapje terug op de luxeladder. Dat leert leven als lelies op het veld. Biddend om dagelijks brood.
