2113
De Raad van Kerken sprak onlangs haar terechte afschuw uit over de slavernij en de treurige rol die Nederlanders hierin speelden. Slavenhandel was een winstgevend zaakje. Met een beroep op de Bijbel werd het kromme recht gepraat. Moedige predikanten veroordeelden deze praktijken krachtig. Maar ook toen werd er al slecht naar goede dominees geluisterd.
Ik probeer mij voor te stellen waar de kerken in 2113 zich voor zullen schamen.
Een krantenbericht uit die tijd: De gezamenlijke Kerken –zij omvatten de meeste van de circa 5 procent christenen in onze deelrepubliek– erkennen schuld aan en betrokkenheid bij veel misstanden uit de 20e en 21e eeuw. „Wij zwegen waar wij als christenen spreken moesten en spraken waar we beter hadden kunnen zwijgen”, aldus mevrouw Zwiertje S. P. Optant. „We schamen ons plaatsvervangend voor onze voorgeslachten die grote groepen ongeschoolde arbeiders uit Marokko en Turkije haalden om werk te doen waar geen hond voor te vinden was in eigen land. Deze vreemdelingen leefden onder erbarmelijke omstandigheden en werkten tegen karige beloning. Zij waren bij ons niet in beeld. Maar ook de aardbei- en paprikaplukkers uit de voormalige republieken Bulgarije en Roemenië vragen wij om vergeving. De arbeiders in de confectie-industrie van zeerlagelonenlanden. En de Poolse vrachtautochauffeurs die onder het minimumloon –dat toen nog bestond– hier werkten. Dat kon via ingewikkelde constructies. Het gevolg was dat Nederlandse truckers steeds langere dagen maakten tegen een voortdurend dalend inkomen. De baangarantie van toen. Er ging ook veel mis in thuis- en ziekenzorg, die prijsgegeven werd aan de markt. Geld bedoeld om meer handen aan de bedden te krijgen vervluchtigde op mysterieuze wijze. Vele bestuurders in publieke en private sectoren beloonden zichzelf jaarlijks met forse salarisverhogingen en kapitale bonussen. Zelfs voor wanprestaties. Gedetineerden en psychiatrische patiënten werden op straat gezet als gevolg van falend beleid. De inkomensongelijkheid bereikte niveaus waar we ons nu geen voorstelling meer van kunnen maken. Managers ‘verdienden’ soms 164 keer meer dan de laagstbetaalde in hun organisatie. Oude rechten en zekerheden vervielen, waardoor mensen zonder enige financiële bescherming op straat werden gezet. Pensioenen waar lang voor was gespaard werden gebruikt om banken overeind te houden. Geldverslindende prestigieuze projecten opgestart, zoals de miljardenkostende Olympische Spelen in Rotterdam en Almere van 2020. Vruchtbare landbouwgronden verkwanseld; gehandicapten behandeld als oud vuil. Megastallen veroorzaakten veel dierenleed. Beginnend en eindigend menselijk leven werden onderworpen aan een kosten-batenanalyse. De kerken waren onduidelijk inzake homohuwelijk, groepshuwelijk en polygamie…”