Zijn oorspronkelijke mening over dit grote orgel heeft Doornhein behoorlijk moeten herzien. Hij heeft het goed leren kennen in een geluidsonderzoek, gepubliceerd in De Orgelvriend van april 2013. Volgens Doornhein zijn door de tijd de scherpe kantjes van de neobarok er wat afgegaan, is de grondtonigheid toegenomen en is de veelzijdigheid, bij uitgekiend registreren, zeer groot.

De orgelreus van Marcussen was en is dus nog altijd een indrukwekkend instrument. Zeker bij uitgekiend registreren, zoals Doornhein zegt. Dat is raak getypeerd als je hoort hoe Bachs meesterwerk Preludium en Fuga in c (BWV 546) de gewelven van de kathedraal vult. Het klinkt in een afgewogen, heldere, transparante, barokke plenumklank. Doornhein weet van stevig aanpakken, alleen zou ik in het deel dat voorafgaat aan de laatste expositie van de fuga voor minder staccato accenten gekozen hebben.

Ook het Frans-romantische Grand Choeur weet Doornhein met raffinement te registreren in Cathédrales van Vierne en twee delen uit de Suite Gothique van Boëllmann. De trompetklank van het originele Franse barokorgel is soms wat brutaal. Doornhein maakt daarom in de Dialogue van Louis Marchand gebruik van de drie chamadetrompetten van de Laurensreus. Voor mij zijn die in deze muziek te opdringerig.

Ter afwisseling presenteert Doornhein ook nog het Magnificat van Margreeth de Jong. Het applaus waarmee de cd afsluit, heeft de organist ten volle verdiend.

Orgelconcert Grote of Sint-Laurenskerk Rotterdam – Dinsdag 23 oktober 2012 (live-opname) – Organist: Kees Doornhein; € 9,50; bestellen: keesdoornhein@gmail.com