Hr. Ms. Rotterdam, het amfibisch transportschip van de Koninklijke Marine, ligt stevig aan de kade in Den Helder. Mariniers sjouwen met kisten. Een Lynx-helikopter landt op het achterdek van het immense schip. Regen striemt in het gezicht van de bewaker bij de valreep. „Volgende week naar de zon”, glimlacht hij.

Het kabinet besloot afgelopen vrijdag het schip inclusief 270 militairen voor drie maanden uit te zenden. Voor de kust van Liberia zal het de rol van hospitaal- en transportschip vervullen binnen de VN-missie in het land. Die moet toezicht houden op de eerder dit jaar bereikte wapenstilstand.

Voor het definitieve vertrek is het nog even wachten op de instemming van de Tweede Kamer. Die komt op z’n vroegst volgende week dinsdag. „Dan kunnen we woensdagmorgen om 11.00 uur weg”, zegt kapitein-ter-zee J. W. Ort, commandant van de Rotterdam.

Overigens zal het voor de ministers De Hoop Scheffer (Buitenlandse Zaken) en Kamp (Defensie) niet moeilijk zijn de Kamer te overtuigen. Alle partijen zijn in principe voorstander, alleen de VVD-fractie worstelt nog.

De Rotterdam zal na tien dagen varen half november aankomen voor de kust van de Liberiaanse hoofdstad Monrovia en daar drie tot vier weken voor anker gaan. Het vaartuig gaat als hospitaalschip fungeren voor de VN-macht, die inmiddels 5000 militairen telt. Uiteindelijk moet die tot 15.000 man groeien, onder wie veel Chinezen.

Begin december moet het Jordaanse veldhospitaal in de hoofdstad Monrovia klaar zijn en dan heeft de Rotterdam de handen vrij om te helpen met het vervoeren van VN-militairen en materieel naar de verschillende havensteden in Liberia.

Niemand in Den Helder durfde gisteren iets te zeggen over het aanbod van werk voor de vaderlandse marinemensen. Om te voorkomen dat verveling de grootste vijand wordt, is extra fitnessapparatuur aan boord gebracht. „We vertrouwen erop dat er genoeg werk is”, zegt Ort. „Er zijn veel Chinezen met slechte gebitten en kaakabcessen.”

De Rotterdam blijft op zo’n 5 kilometer uit de kust van Liberia, benadrukt de commandant. „De kracht van onze bijdrage is het verminderde risico op zee.” De opvarenden van de Rotterdam zullen dus weinig zien van het kapotgeschoten land. „Het is onverantwoord om Nederlandse troepen in Liberia in te zetten”, meent kolonel T. Damen, hoofd operationele planning bij de chef defensiestaf. Het kabinet vond een bijdrage met speciale eenheden op de grond, zoals in eerste instantie gesuggereerd door de VN, te gevaarlijk.

Met twee Lynx-helikopters wordt het contact met de wal onderhouden. Gewonden, „uitsluitend VN-personeel”, worden opgehaald op beveiligde en van tevoren verkende locaties. Mochten de onlusten in het land weer oplaaien, dan hebben Liberianen die hulp nodig hebben het nakijken. Een ernstig gewonde Liberiaan is niet welkom op de Rotterdam, een Chinees met kiespijn wel.

Als de gewonden aan boord komen, is daar medische opvang die de vergelijking met een regionaal ziekenhuis moeiteloos kan doorstaan. Aanwezig zijn twee operatietafels, tien bedden voor intensieve zorg en nog eens honderd gewone ziekenhuisbedden. Het chirurgisch team bestaat echter uit maar één anesthesist en één chirurg. Wat als de gewonden toestromen en de chirurg wordt zelf ziek? „Dan houdt het op”, zegt Ort.

En hoe zit het met de veiligheid van de Rotterdam, door de commandant omschreven als „schoenendoos”? Het Amerikaanse marineschip USS Cole werd in 2000 in Jemen ook aangevallen door terroristen in een rubberbootje vol met explosieven. „Er is geen specifieke dreiging in het gebied”, aldus Ort. Wel zijn er piraten op zee, maar die worden waarschijnlijk wel afgeschrikt door de 50-millimetermitrailleurs aan boord.