Commentaar: Vakantiegeld Delen
De zonnige dagen die Nederland momenteel geniet, brengen menigeen in een euforische stemming. Wie in de landbouw of de visserij werkt, weet als geen ander dat een langdurig koud voorjaar nadelige effecten kan hebben op de oogst of de vangst. Dat kan voor de nodige hoofdbrekens zorgen, zeker in een economisch gezien onzekere tijd. Afgezien van ondernemers in deze sectoren tonen velen –van huismoeder tot gepensioneerde– zich verheugd als de temperatuur stijgt en de tuinstoelen voor de dag kunnen worden gehaald. Het is inmiddels juni, velen hebben hun vakantiegeld binnen en het aftellen naar het zomerverlof kan beginnen.
In zo’n atmosfeer is het van belang niet over het hoofd te zien dat er anno 2013 een groeiende groep is voor wie een zomerse trip binnen of buiten Europa niet is weggelegd. Het Bureau voor Toerisme en Congressen berekende onlangs dat zo’n 10,5 miljoen Nederlanders de komende maanden met vakantie willen gaan, ruim 3 procent minder dan een jaar geleden. De economische crisis wordt –weinig verrassend– als de oorzaak van deze daling gezien.
Voor veel gedwongen thuisblijvers is er weinig reden om blijmoedig naar de vakantietijd uit te zien. Wat verandert er in de zomer als je al maanden naarstig op zoek bent naar een baan, maar je sollicitaties keer op keer op niets uitlopen? Misschien hooguit dit, dat je buren, familie en gemeenteleden opgewekt hun vakantieverhalen hoort vertellen, terwijl jij het geld –en misschien de moed– niet hebt om ook even afstand te nemen van de dagelijkse beslommeringen. Dat kan een lange zomerperiode extra zwaar maken.
Voor wie zijn ticket naar Tenerife al heeft geboekt of zijn plek op de camping in Castricum heeft geserveerd, kan het geen kwaad ook eens bij deze werkelijkheid stil te staan. Het zou onjuist zijn het noodgedwongen thuisblijven van onder anderen bijstandsmoeders en werklozen simpelweg te negeren vanuit de gedachte dat een vakantie geen eerste levensbehoefte is, zoals voedsel en kleding. Wie zo redeneert, zou er goed aan doen zich af te vragen of hij dit met hetzelfde gemak zou zeggen als hij zélf de koffers noodgedwongen –misschien al voor het derde of vierde achtereenvolgende jaar– in de berging moest laten staan.
Het is een goede zaak dat diaconieën in diverse plaatsen –Amersfoort kwam er recent mee in het nieuws– oog hebben voor mensen binnen en buiten de kerkelijke gemeente die vanwege een krappe beurs niet op vakantie kunnen. De diakenen beseffen terdege dat de nood in hongerend Afrika groter is dan die in een huis in de keistad waarvan de bewoners er in de zomer niet op uit kunnen. Toch vragen ze met de actie Vakantiegeld Delen ook bewust aandacht voor mensen dichtbij die veel moeite moeten doen om de eindjes aan elkaar te knopen en voor wie het eveneens van belang is om –met hun kinderen– de nodige ontspanning te kunnen genieten.
De zomer komt eraan, de vakanties zijn in aantocht. Een goed moment om als diaconie, maar evengoed als gewoon gemeentelid, eens om je heen te kijken en je af te vragen wat je in deze tijd voor een ander zou kunnen betekenen.
