Volgens ds. M. van Reenen gaat de gangbare manier van landbouw bedrijven ten koste van Gods schepping. Daarom is volgens hem bekering nodig van onze visie op landbouw. Wij zijn van mening dat die ‘bekering’, die verandering van visie op landbouw, al zo’n tien jaar gaande is. Bovendien is er nogal wat af te dingen op de stelling dat schaalvergroting ten koste gaat van de natuur.

De laatste tien jaar hebben we met ons pluimveebedrijf enorme inspanningen verricht om te voldoen aan de vernieuwde Europese normen. Collega’s in het buitenland huisvesten hennen nog volop in kooien. Dat is in Nederland inmiddels verboden. De investeringen die noodzakelijk waren om aan de nieuwe richtlijnen te voldoen, waren niet gering.

Omdat er door de nieuwe wijze van huisvesten aanzienlijk minder hennen per vierkante meter gehouden kunnen worden, mag de pluimveehouder ter compensatie de stal uitbreiden om hetzelfde aantal hennen te houden. De vergroting heeft in dit geval dus helemaal niets te maken met de ‘rijke dwaas’, zoals ds. Van Reenen suggereert. Het is puur een manier om met hetzelfde aantal hennen de kost te verdienen.

Gezond

Ook de milieubelasting van veel agrarische bedrijven is de laatste jaren fors afgenomen. Zo is het energieverbruik drastisch gedaald; zonnepanelen zetten gratis zonlicht om in energie. Ook de uitstoot van fijnstof en ammoniak is met de helft afgenomen.

Het belangrijkste bewijs voor het goed recht van de sector wordt geleverd door de dieren zelf. De gezondheid van de hennen is goed. De dieren groeien met natuurlijk voedsel op en ontwikkelen een gezond spierenstelsel. Goed voedsel maakt dat ze vitaal zijn en daarom in staat zijn om gedurende een lange tijd eieren te leggen.

Groenstroken rond veel landbouwbedrijven dragen bij aan een landelijke uitstraling van het buitengebied. De groene zones maken dat veel dieren zich weer laten zien. In tegenstelling tot voorheen zien we nu dagelijks roofvogels: buizerd, valk, sperwer en kiekendief. Ook de groene en de bonte specht, de koolmees en de pimpelmees worden gesignaleerd. En natuurlijk zijn er onze jaarlijkse bezoekers: de zwaluwen.

Megastallenlied

Het lijkt er sterk op dat het publiek zeer eenzijdig wordt beïnvloed door de media. Vrijwel dagelijks wordt de burger een eenzijdig beeld van de veehouderij in Nederland opgedrongen. Het woord plofkip is inmiddels flink ingeburgerd. Er kan echter beter gesproken worden van een bofkip. Een bewoner van een van de reuzenflats in de grote steden van ons land heeft heel wat meer ruimteproblemen dan de gemiddelde kip in Nederland.

Het wordt tijd dat de burgers wat mediakritischer worden. Luister niet alleen naar het zeer eenzijdige geluid van zogenaamde dierenbeschermers. Ook wat dit onderwerp betreft, geldt nogal eens: de beste stuurlui staan aan de wal.

Laat je ook niet verleiden het ”megastallenlied” mee te zingen. In dit lied lijkt de biologische veehouderij altijd het neusje van de zalm. Ook de biologische veehouderij heeft echter nadelen.

Bovendien, als alle veehouderij biologisch zou zijn, kost het voedselpakket van een klant drie keer zo veel als nu het geval is. Dat zal de consument niet willen. In zo’n geval zal het daarom geen jaar duren of de bioprijs daalt tot het normale niveau. Bij die prijzen kunnen kleinschalige, biologische bedrijven de deuren beter sluiten. Daarvoor valt namelijk niet biologisch te produceren.

Kortom, beide takken van de veehouderij, de intensieve en de biologische tak, zijn complementair aan elkaar. Ze zijn geen concurrenten.

Integratie

Ten slotte, de levensbeschouwelijk kant. Levensheiliging is ook heel praktisch. Wij proberen dat op ons bedrijf in te vullen door om te zien naar onze naaste. Jeugd uit het dorp komt langs om paard te rijden of te knutselen in de knutselloods. Mensen die aan de rand van de maatschappij staan, kunnen op ons bedrijf een integratietraject volgen. Het leven op het platteland is iets waarvoor we de Heere vaak danken. Het stelt ons bovendien in de gelegenheid om iets voor anderen te kunnen betekenen.

De auteurs runnen een pluimveehouderij in Meliskerke.