In het rapport stelt het fonds dat het de eigen regels gebogen heeft, zodat het leek dat de omvang van de Griekse staatsschuld houdbaar was. Terugkijkend concludeert het IMF bovendien dat Griekenland niet voldeed aan 3 van de 4 criteria van het fonds om in aanmerking te komen voor steun.

Wel meent het IMF dat de reactie op de Griekse tragedie, in overleg met de Europese Unie, tijd opleverde die gebruikt kon worden om de schade voor andere landen te beperken.

Het IMF heeft onderschat hoeveel schade de bezuinigingen, die werden geëist in ruil voor noodsteun, de Griekse economie heeft berokkend. Griekenland verkeert al jaren in een recessie. Een ander heikel punt is het laten meebetalen van onder meer banken. Dat gebeurde uiteindelijk pas in mei 2012, ruim 2 jaar nadat Griekenland de eerste noodlening van 100 miljard euro in het vooruitzicht werd gesteld. Het IMF had veel kritiek op het tijdrovende proces, maar geeft toe dat het „politiek gezien lastig” was om sneller tot een akkoord met de private schuldeisers te komen.

Het IMF haalt stevig uit naar de Europese Commissie, het dagelijkse bestuur van de Europese Unie. De Commissie had te veel de neiging besluiten op basis van consensus te nemen, boekte weinig succes met het inwilligen van eisen aan Athene en had bovendien geen ervaring met crisismanagement, aldus de opstellers van het rapport.