Bij het overgrote deel van de meldingen gaat het om minderjarige kinderen, aldus de hulplijn. Achter de 116000 Hulplijn gaat een internationaal netwerk van vermissingsinstanties in 23 Europese landen schuil. Ouders die een vermist kind willen opgeven, kunnen in al deze landen hetzelfde nummer draaien.

Volgens directeur Els Prins van het Centrum Internationale Kinderontvoering (IKO) dat in Nederland de hulplijn beheert vormen de activiteiten van 116000 een aanvulling op het werk van de politie.

„Natuurlijk bel je eerst de politie bij een vermissing. Maar de politie onderneemt niet altijd direct actie, zoals bij weglopers vaak het geval is. Dan krijgen ouders te horen ‘we wachten het nog even af, uw kind komt misschien vanzelf wel terug’. Onze medewerkers kunnen in zo’n geval na een telefoontje van de ouders besluiten druk uit te oefenen op de politie om toch onderzoek te doen of ze nemen direct contact op met het Bureau Vermiste Personen”, zegt Prins. Volgens haar hebben gewone burgers die mogelijkheden vaak niet.