„Allah is groot. Wij zweren bij de almachtige Allah dat we nooit zullen stoppen jullie te bestrijden.” De verklaring die een van de daders van de aanslag in Londen woensdag voor de camera aflegde liet aan duidelijkheid weinig te wensen over. Het afslachten van een Britse soldaat –op klaarlichte dag– was overduidelijk door radicaalislamitische opvattingen gemotiveerd.

De westerse militaire aanwezigheid in islamitische landen is de daders kennelijk een doorn in het oog, aldus de verklaring. „Ik heb hem gedood omdat hij moslims heeft vermoord. Ik heb genoeg van mensen die moslims in Afghanistan doden. Ze hebben daar niets te zoeken. Jullie regering moet haar troepen terughalen.”

Het is bepaald niet voor het eerst dat Groot-Brittannië met protesten tegen zijn militaire operaties in islamitische landen te maken krijgt. Dieptepunt vormden de aanslagen van 7 juli 2005 in Londen, waarbij 52 mensen omkwamen. Maar er waren ook regelmatig demonstraties, waaraan een van de daders van het drama van woensdag ook deelnam.

De vraag blijft waarom islamitische woede in dergelijke wandaden kan ontaarden. Er zijn verschillende antwoorden.

De bekende Franse wetenschapper Olivier Roy houdt het erop dat moslims die naar westerse landen emigreren dermate ontworteld raken dat zij in hun zoektocht naar een nieuwe identiteit zich vooral aan hun religie vastklampen en die in een extreme vorm gaan beleven.

Vanuit westerse optiek wordt vaak gewezen op het gebrek aan assimilatie van islamitische immigranten. Ze kruipen bij elkaar in achterstandswijken, spreken de taal slecht en hebben veelal geen werk.

Vooral jongeren met een pessimistisch sociaaleconomisch perspectief vormen zo een makkelijke prooi voor extremistische imams die vrijdag aan vrijdag haatzaaiende preken in een gestaag groeiende reeks moskeeën houden. Ronselaars van terreurbewegingen als al-Qaida zijn 24 uur per dag op zoek naar medestanders in de wereldwijde jihad.

Maar er is ook een andere kant. Moslims zien de westerse militaire invallen in landen als Irak en Afghanistan als een onvergeeflijke indringing in de islamitische wereld. Wat het Westen als een rechtvaardige daad van bevrijding beschouwt, vatten zij op als het zoveelste bewijs van westerse drang naar wereldheerschappij.

De westerse decadentie, met de export van een vrije seksuele moraal en materialisme als belangrijke exponenten, stuit eveneens op weerzin in de islamitische wereld. Helaas worden die zeden in de ogen van moslims maar al te vaak als vrucht van het christendom gezien.

Dat alles rechtvaardigt vanzelfsprekend nooit het gebruik van geweld. In geen enkele religie.

Opmerkelijk is dat Britse media donderdag wisten te melden dat een van de daders zich tien jaar geleden van het christendom tot de islam bekeerde. Volgens zijn omgeving ging hij daarna al snel „een gevaarlijk pad op.”