De sharia is nooit vastgelegd, waardoor tegenstrijdige interpretaties zijn ontstaan. In plaats van wetboeken gelden oudere uitspraken en juridische traktaten als basis voor rechterlijke beslissingen. Als je kijkt naar verschillende landen, dan wordt de sharia nauwelijks op dezelfde wijze gehanteerd. Dat geldt ook voor de straffen.

Het islamitische recht is vooral een religieuze plichtenleer, die voorschrijft hoe iemand in wereldse en religieuze zaken moet handelen. God oordeelt over dat handelen, maar de sharia kent straffen om het juiste handelen af te dwingen. De wet moet eigenlijk in alles voorzien wat goed en slecht is voor mensen, zowel geestelijk als lichamelijk.

Zo kent de sharia kledingvoorschiriften voor zowel mannen als vrouwen. Een vrouw hoort haar lichamelijke schoonheid voor mannen buiten de directe familie te bedekken. Mannen moeten ten minste het lichaam van de navel tot de knie bedekt houden als er anderen bij zijn.

Ook over het sluiten van huwelijken, de rolverdeling tussen man en vrouw en over scheiding bestaan regels. Dat geldt eveneens voor misdrijven en overtredingen als moord, diefstal, overspel en gebruik van alcohol. Wie bijvoorbeeld alcohol gebruikt, kan stokslagen krijgen. Maar in veel islamitische landen wordt dit soort straffen niet toegepast.

Daarnaast zijn er spijswetten. Die houden onder meer in dat moslims alleen vlees mogen eten dat halal (op bepaalde wijze) is geslacht en dat varkensvlees taboe is.