Lub, directeur van het Bureau voor Sociale Argumentatie, onderzocht de effecten van politieke maatregelen op de leefbaarheid in wijken. Die sorteren een stuk minder effect dan beleidsmakers soms doen voorkomen, concludeert hij. „In een probleemwijk worden vaak allerlei goedbedoelde projecten gestart, zoals burgerinspraak, straatcoaches en buurtsport, maar werkt dat echt?”

Lub bekeek wereldwijd maarliefst een paar honderd studies en kwam tot een opmerkelijke conclusie: „Er is nauwelijks een aanwijsbare relatie tussen dit soort sociale initiatieven en de verbetering van de leefbaarheid.”

In de huidige trend dat de overheid –niet zelden uit bezuinigingsoverwegingen– meer burgers inzet voor het uitvoeren van beleid in wijken, ziet Lub dan ook niet veel heil. „Tenzij initiatieven vanuit bewoners zelf komen, dan is er wel een aantoonbaar positief effect op de leefbaarheid.”

Lub ziet dan ook een rol weggelegd voor kerken. „Die kunnen wel degelijk een positieve invloed hebben op de leefbaarheid van een wijk. Probleemwijken zijn vaak multicultureel en bewoners staan veelal meer open voor religie dan autochtonen.”

Kanttekening daarbij is dat die kerk „niet louter met religieuze activiteiten bezig is, maar haar voelsprieten heeft uitstaan in de eigen wijk en omgeving. In dat laatste geval doet de overheid er zelfs goed aan om zich bij de activiteiten van die kerk aan te sluiten.”