Het Comité Herleving Gebed voor Israël belegde de bidstond. Secretaris L. Oudenaarden vond dat ds. H. Paul en zijn zoon, door samen te spreken, „symbool zijn van de interkerkelijke en hartelijke verbondenheid van hen die het heil van Israël voorstaan. Zo willen we ons allen één familie voelen.” Christelijk gemengd koor Deo Favente luisterde met een aantal uitvoeringen de bijeenkomst op.

Ds. H. Paul sprak over Romeinen 11. De apostel Paulus spreekt hierin de profetie uit dat de verharding over Israël gekomen is, totdat de volheid der heidenen zal zijn ingegaan. „Eén ding ontbreekt Israël nog, dat het in overgrote meerderheid de Heere Jezus als Zaligmaker erkent. Alleen in Hem ligt de zaligheid, voor de Joden en voor ons.” De apostel spreekt de hoop en de verwachting uit dat er een opwekking zal komen. „Nu mag hij bekendmaken dat het een gedeeltelijke verharding is voor een tijd. Het geldt dus niet het hele volk. Er is een overblijfsel naar Gods verkiezing.”

De Bijbel legt de vervulling van de profetie niet volledig uit, zegt ds. Paul. „Het Woord geeft een duidelijk en heerlijk perspectief. Israël zal eenmaal een christelijke natie worden. Dat houdt niet in dat de Joden hoofd voor hoofd zullen worden behouden. Dat hebben onze gereformeerde vaderen ook nooit beweerd.”

Oudvaders riepen ertoe op de Joden lief te hebben en te bidden om hun bekering. „Brakel deed een appel op de gemeente om een heilige wandel het beeld van Christus te vertonen. Wellicht zal dat Joden tot jaloersheid verwekken. Vanuit de Schrift moet gewezen worden op de ernst van de zonde en de vergeving die er te vinden is. Van de raadgevingen die Brakel ons heeft gegeven, moeten we zeggen: wat is er in de praktijk van terechtgekomen. Laat dat ons aansporen om vergeving te zoeken in Christus.”

Prof. Paul ging met de aanwezigen na wat er in Jeremia 31 staat over het nieuwe verbond. „Ik zal Mijn wet in hun binnenste geven, en zal die in hun hart schrijven; en Ik zal hun tot een God zijn, en zij zullen Mij tot een volk zijn.”

Het volk faalde keer op keer in het houden van de wet. „De mens is de zwakke factor. Met het nieuwe verbond gaat de Heere hun hart vernieuwen zodat ze innerlijk het verlangen krijgen om de Heere te gehoorzamen.”

Het oude verbond wordt niet geheel vervangen door het nieuwe. „Dat verbond met het nageslacht van Noach en Abraham blijft intact en niet beperkt tot het Joodse volk. Het mozaïsche verbond van de Sinaï, waarin zo veel nadruk ligt op de menselijke verantwoordelijkheid, wordt vervangen.”

Als de beloften zijn vervuld, is het „voor ons uit de volken” niet afgelopen. Prof. Paul citeert Isaäc da Costa dat de belofte voor Israël de blijvende grond is van de aanneming van de heidenen. „Israël blijft de wortel. De andere volken zijn niets dan takken op die wortel geënt.”

Lees ook:

Prof. dr. M. J. Paul: Vroege Kerk zag al uit naar bekering van Joden