Dat leden van de vakcentrale de nieuwe voorzitter konden kiezen, maakt deel uit van de nieuwe opzet van de FNV. Daarin moeten de leden meer en de voorzitters van de afzonderlijke bonden minder te vertellen krijgen.

Heerts heeft al een lange loopbaan in de vakbeweging achter de rug, maar aanvankelijk wees niets erop dat hij ooit FNV-voorzitter zou worden. De in 1966 geboren Heerts begon zijn werkzame leven bij de marechaussee. Daarna was hij eerst nog bestuurder bij het CNV, voor hij naar de FNV overstapte. Tussen 2006 en 2010 zat hij voor de PvdA in de Tweede Kamer.

Vorig jaar keerde Heerts als interim-voorzitter terug bij de FNV. Hij ging leiding geven aan het hervormingsproces dat nodig was nadat de vakcentrale na een ruzie over het pensioenakkoord bijna uit elkaar was gevallen. Hij stelde zich uiteindelijk kandidaat voor het voorzitterschap omdat hij de ontluikende nieuwe contouren van de vakbeweging nog wat broos vindt.

Ton Heerts is erin geslaagd de rust in de FNV redelijk te bewaren. Hij toonde zich compromisbereid, maar liet als het nodig was ook zijn tanden zien. In zijn gesprekken met kabinet en werkgevers profiteerde hij ongetwijfeld van het wat rechtse imago dat hij in het verleden opbouwde. Zo haalde hij ooit uit naar „lapzwanzen die uit de staatsruif eten” en prees hij het door links Nederland verfoeide kabinet-Balkenende II.

Onder leiding van Heerts lukte het recentelijk nog om op één lijn te komen met werkgevers en kabinet wat resulteerde in een sociaal akkoord. Zijn goede verstandhouding met werkgeversvoorman Bernard Wientjes zal hem daarbij van pas zijn gekomen.