Anders gezegd: oliesjeiks die miljarden investeren in onze havens en andere vitale onderdelen van onze economie, kunnen daarmee invloed verwerven. Niet dat ze meteen de lakens kunnen uitdelen in Nederland, maar een oude waarheid luidt nu eenmaal dat geld macht is.

Dat er enorme bedragen aan oliedollars in ons land zijn geïnvesteerd, staat vast. Dat valt gewoon te lezen in stukken van de rijksoverheid. Maar waarin precies en welke agenda daar nu achter zit, wordt er niet bij vermeld. En dat is nu juist wat u en ik graag willen weten. In het ergste geval worden we stiekem de islamitische wereld in gerommeld.

Dat dit spookbeeld niet eens uit de lucht is ge­grepen, blijkt uit het jongste nummer van OneWorld, het blad van het overheidsloket NCDO, bedoeld voor hulporganisaties. Onder de kop ”Land met een missie” gaat het over de zendingsdrang van de oliestaat Qatar. Dat land staat te boek als een moderne natie. Emir Hamad bin Khalifa is in naam een progressief man, bij wie koningin Beatrix tijdens haar staats­bezoek in 2011 nog gezellig een kopje thee heeft gedronken. Je kunt er in de restaurants een glaasje bier drinken en vrouwen hoeven niet per se een hoofddoek om. De website van onze bloed­eigen rijks­overheid meldt dat we goede betrekkingen onderhouden met Qatar.

Curieus dat OneWorld, betaald met geld van diezelfde rijksoverheid, ons ruw uit de droom helpt. De invloedrijke zender Al-Jazeera, die is op­gericht door de emir van Qatar, is in de praktijk de spreekbuis van de moslimbroederschap. U weet wel, de wijdvertakte organisatie die overal in het Midden-Oosten op sluwe wijze de sharia probeert door te voeren.

De hulporganisatie van de emir, Qatar Charity, doet op papier aan liefdadigheid, maar heeft intussen alleen al in het Afrikaanse Niger 280 moskeeën en 23 imams gefinancierd. In Europa opereert Qatar op vergelijkbare wijze. Het investeert in sociale projecten in de Franse banlieue, verpauperde wijken waarvan sommige volledig in handen zijn van Noord-Afrikanen. Ook in Griekenland en Italië is Qatar actief in arme volkswijken.

Wat het in ons land uitspookt, is niet helemaal duidelijk maar dat de emir ze hier laat rollen, is zeker. Vorig jaar kocht hij bijvoorbeeld à raison van 1 miljard euro de vermogensbank Theodoor Gilissen op. Bedenk daarbij dat Qatar zich in rap tempo ontwikkelt tot de nieuwe regionale grootmacht in de Arabische wereld.

Over de ware bedoeling laat de publicatie in OneWorld weinig te raden over. Hulp aan de armen
is een vorm van jihad, zo valt te lezen. De voorzitter van de Rode Halvemaan in Qatar voegt er sussend aan toe dat jihad niet gelijk is aan heilige oorlog, maar dat moet hij zijn moeder maar wijsmaken.

Dat we er nu rekening mee moeten houden dat op een dag bebaarde mannen in soepjurken op onze stoep staan om ons met een dolk op de keel tot de islam te bekeren, lijkt me wat vergezocht. Wel is meer openheid over de financiële betrokkenheid van die Arabieren in onze economie dringend gewenst.

Net zo goed als ik dat van de Russen zou willen weten. Die investeren de laatste jaren in een razend tempo honderden miljoenen aan gasgelden in Neder­landse voetbalclubs, energiemaatschappijen en ik weet niet wat. Leuk voor de economie, maar net als toen heb ik ook nu nog steeds liever een raket in de tuin dan een Rus in de keuken.