Als jochie van veertien ging Barend elke week met z’n vader vanuit het hoge noorden naar de repetities van het Urker Mannenkoor Hallelujah. „Ik stond naast hem te zingen, voelde me een hele pief. Tja, waarom zo ver weg? Dichter bij huis zijn er natuurlijk ook koren. Maar zo’n Urker koor, dat is toch iets bijzonders. Ik ben een vreemde, zo noemen ze dat in Urk, maar ik heb me er altijd thuis gevoeld.” Lachend: „Ze hebben me geadopteerd.”

Al snel kreeg de jonge Barend „een papier” onder z’n neus gedrukt. „Of ik lid wilde worden. Natuurlijk. De liefde voor muziek had ik van huis uit meegekregen.” Na vier jaar mannenkoor besloot Barend zangles te nemen. „Bij Jan Zwerver in Peize. Ik had de behoefte aan meer muzikale bagage, overigens zonder de ambitie om solozanger te worden. Bij Jan leerde ik veel over intonatie en voordracht.”

Inmiddels waren Barends zangkwaliteiten ontdekt door de dirigent van Hallelujah: Bert Moll. „Hij schakelde mij in als solist. Bijvoorbeeld bij het kerstconcert in het Utrechtse muziekcentrum Vredenburg. Daar werkte ook de sopraan Marjo van Someren uit Kampen aan mee. Ik hoorde haar zingen en dacht direct: Bij deze dame wil ik op les. Sinds 2004 ga ik geregeld naar haar toe. Ze heeft mij veel geleerd over klank­vorming. Mijn stem heeft zich sinds die tijd in sneltreinvaart ontwikkeld.”

Goed gevuld

Door „privéomstandigheden” ging Wiltjer na elf jaar Hallelujah van het koor af. „Ik heb het zingen daarna ontzettend gemist, maar was in die periode te veel met mezelf en m’n omgeving bezig.” In 2010 nam Bert Moll contact op met Wiltjer. „Hallelujah bestond honderd jaar en Bert wilde mij als solist inschakelen bij een serie jubileumconcerten. Ik heb ja gezegd. Sinds die tijd ben ik weer helemaal terug in de zangwereld. Niet alleen als solist bij Hallelujah, ook als zanger bij de Urker Mans Formatie. Die twee koren zorgen samen al voor een goed gevulde concertagenda. Daar komen nog uitnodigingen van andere koren en dirigenten bij. Dit jaar heb ik veertig, vijftig concerten.”

Wat boeit de gereformeerd vrijgemaakte schilder, die een eigen bedrijfje heeft, in het zingen? „Het gáát ergens over. Ik zing over mijn Schepper, over het geloof, over de troost ervan. Ik zie het als mijn verantwoordelijkheid om mijn zangtalenten, die ik heb gekregen, te ontwikkelen en anderen daarvan te laten genieten. Iemand vroeg: Waarom doe je niet met de populaire talentenjacht Idols mee? Nou, daar heb ik dus helemaal niks mee. Het geestelijk lied, dat heeft m’n hart.”

Z’n eerste solo-cd, ”Onderweg”, ligt op tafel. „De titel heeft voor mij meerdere betekenissen. We zijn als mensen allemaal onderweg. Als christenen zijn we onderweg naar een ander vaderland. En als zanger ben ik ook onderweg. Deze cd is geen beginpunt, ook geen eindpunt. Ik ben ernaartoe gegroeid. Het is wel een hoogtepunt in mijn muzikale loopbaan tot nu toe.”

Of Wiltjer tevreden is over het resultaat? „Ja, hoewel ik het confronterend vind om mezelf te horen zingen. Ik ben tenor. In het hoge register functioneert mijn stem prima. In het lage zou ik meer volume willen hebben.”

De zanger pakt het booklet erbij. „Het repertoire is een staalkaart van wat ik mooi vind. ”Abba Vader”, ”Als een hert”, ”Nader mijn God” en ”Nella Fantasia”; dat soort liederen zing ik ontzettend graag. En niet te vergeten ”Wat de toekomst brengen moge” op de melodie van The Rose. Dat raakt mij heel diep.”

Enkele nummers op de cd zingt Wiltjer samen met zijn lerares Marjo van Someren. „Dat vind ik heel bijzonder. Net als de medewerking van het Groot Nationaal Strijkorkest en pianist Johan Bredewout. Doordat er zo veel verschillende goede muzikanten meedoen, voorkom je dat zo’n solo-cd saai wordt.”

Bevestiging

Wiltjer laat zijn muzikale loopbaan rustig op zich afkomen. „Ik ben wel een perfectionist, geen carrière­planner. Niemand kan in de toekomst kijken. Ik ook niet. Geen idee waar ik over tien jaar, bij gezondheid, sta. Ik laat dingen op mijn pad komen. Als ik achter­af positieve reacties krijg, zie ik dat als een bevestiging dat ik goed bezig ben. Ik werk de laatste jaren veel samen met Martin Mans. Dat is voor mijn muzikale ontwikkeling positief geweest. Natuurlijk heb ik wensen. Ik zou klassieke stukken willen zingen. Een poos geleden werd ik gevraagd voor de ”Crucifixion” van John Stainer. Helaas kon ik die datum niet, maar dat soort muziek trekt me wel.”

Wiltjer is niet de enige zanger in christelijke kring die een solo-cd maakt. Wat onderscheidt hem? „Mensen worden geraakt door mijn stem, zeggen ze. Door de voordracht, een vertraging, een bepaalde emotie. Ik hou ervan niet al te gepolijst te zingen; anders gaat het gevoel eruit.”

Schilderen én zingen: Wiltjer, getrouwd en vader van twee jonge kinderen, verveelt zich geen moment. „Het scheelt dat ik eigen baas ben. Dan kan ik makkelijker ’s middags eerder stoppen als ik ’s avonds een concert heb. Dat scheelt me dan wel inkomen, maar dat compenseer ik met de vergoeding voor het concert. Sommige weken zijn erg druk: dan moet ik veel verschillende ballen tegelijk in de lucht houden. Dan kom ik tijd tekort; vooral slaap tekort. En dat is slecht voor m’n stem.”

”Onderweg”

De eerste solo-cd van Barend Wiltjer, ”Onderweg”, is beslist een visitekaartje. De tenor heeft een fraaie, goed geschoolde stem met een groot bereik (zowel in toonomvang als in volume) en een natuurlijk vibrato. Hij doet veel aan tekst­uitbeelding, zingt soepel en houdt in fortissimo­passages over het algemeen de rem er goed op. Het repertoire bevat veel in christelijke kring bekende evergreens. Het zou voor Wiltjer een uitdaging kunnen zijn om een volgend album voor een deel met onbekender repertoire te vullen.

Het Groot Nationaal Strijkorkest speelt prima, maar hoe groot is groot op deze cd? Zo heel veel strijkers zijn er niet te horen. Wie de orkestarrangementen maakte, vermeldt het booklet niet. Er zijn andere instrumenten te horen (fluit, orgel) zonder dat de spelers worden genoemd. Wiltjer eindigt het laatste nummer, ”De heilige stad”, met de hoge c. Hij kan erbij, maar was de lage toch niet fraaier geweest?

Meer informatie: www.barendwiltjer.nl