Op de ’operatietafel’ van Herenwal Service in Oudehaske ligt een gloednieuwe PGO. De tweetakt tweewieler komt -net uit de doos- regelrecht uit Taiwan. Tijdens een ingrijpende ombouwoperatie -„draaien, lassen, persen”- krijgt elke scooter er een extra wiel bij.

De monteurs van het Friese bedrijf kunnen de klus in één dag fiksen. „Maar dan moeten alle onderdelen binnen handbereik liggen.” Het aanbrengen van specifieke aanpassingen voor mensen met een handicap kost veel meer tijd. Hoeveel kan eigenaar Van Buuren niet zeggen. „Het valt altijd tegen. Daar is geen peil op te trekken. Elke scooter die ons bedrijf verlaat, is uniek.”

De mogelijkheden zijn eindeloos. Van Buuren haalt zijn schouders op. „Zeg het maar. We hebben nog nooit nee hoeven te verkopen.” Een gehandicapte postbode in Friesland kan alweer enkele jaren met plezier zijn werk doen dankzij een aangepaste scooter met opgebouwd postrek voor drie postzakken. „Die man is iedere dag weer met 75 tot 100 kilo post op stap.”

Een jonge vent zonder handen rijdt rond op een scooter uit Friesland. „We hebben voor hem speciale beugels aan het stuur gemaakt, waardoor hij met zijn ellebogen kan sturen.” Remmen en gas geven doet hij met zijn voeten. Een ander exemplaar is uitgerust met een elektrische rolstoellift. „Technisch kan alles. Het is alleen een kwestie van geld.”

De duurste driewieler die Herenwal Service ooit heeft afgeleverd, kostte 12.500 euro. „Deze klant wilde een scooter met een elektrische, kantelbare én draaibare stoel die hem behulpzaam zou zijn bij het uitstappen. Het stuur moest worden verhoogd en de scooter moest elektrisch achteruit kunnen rijden.”

Na veel gepuzzel kwam Van Buuren met de gepeperde offerte. „Ik schaamde me om het te vragen. Maar die jongen heeft de scooter nodig. Wie bouwt hem anders?” De positieve reactie van de klant kwam nog geen twee dagen later. „Wij hebben vervolgens een offerte gevraagd bij een specialist in stoelliften. Tot onze verrassing kwam die op exact dezelfde prijs uit.”

De stoere scooters zijn bedoeld voor gehandicapten die meer dan 25 kilometer per uur of 25 kilometer per dag willen rijden. „Een elektrische scootmobiel kan niet harder dan 25 kilometer per uur, terwijl zijn afstand door de accu’s beperkt is.”

Volgens Van Buuren willen jongeren ook niet graag in zo’n elektrische scootmobiel. „Onze scooters zijn minder stigmatiserend.” Een PGO rijdt 45 kilometer per uur. „En 50 kilometer per uur als-ie ingereden is.” Een van de klanten van Herenwal gebruikt zijn scooter elke dag om naar z’n werk te gaan. „Elke dag 60 kilometer, 30 kilometer heen, 30 terug.”

De tekeningen voor het ombouwen van twee naar drie wielen heeft Van Buuren voor een symbolisch bedrag gekocht van een Duits bedrijf. „Zij hebben 300.000 euro gestoken in de ontwikkeling. Wij maken er dankbaar gebruik van voor onze klanten.”

De wortels van Herenwal Service voeren terug naar 1981. Het bedrijf is al meer dan twintig jaar actief in de revalidatietechniek. De invoering van de Wet voorzieningen gehandicapten (WVG) in 1994 heeft het bedrijf de das omgedaan. Herenwal kon niet concurreren met de „grote jongens” bij de verplichte Europese aanbesteding. Op 1 januari 1996 viel het doek. Twintig man stond op straat.

Friezen zitten doorgaans niet snel bij de pakken neer. Frans van Buuren heeft het bedrijf in 1997 -in z’n eentje- een doorstart gegeven. Inmiddels staan er weer acht mensen op de loonlijst, de omzet schommelt tussen de 5 tot de 7 ton per jaar. „Het gaat niet slecht. Maar de winst moet nog komen. We draaien inmiddels al een paar jaar break-even.”

Herenwal is sinds twee jaar zelfstandig importeur van PGO. „Niet uit luxe, maar uit nood geboren”, verklaart Van Buuren. „Bromfietsfabrikant Tomos was importeur van de PGO. Wij moesten wel wat, toen die de deuren sloot. Onze aanvoerlijn stopte.”

Per jaar verkoopt hij tussen de vijftig en de honderd aangepaste scooters. Het merendeel komt terecht in Nederland. Maar ook in Duitsland, België, Engeland, Denemarken en Spanje zitten afnemers. De afzet in eigen land is stabiel, de verkopen in het buitenland fluctueren door „een chronisch geldgebrek.”

De prijzen beginnen vanaf 5000 euro. „Veel geld voor iemand die zo’n ding voor de fun koopt. Maar een prikkie voor een gehandicapte die hem met steun van de overheid kan aanschaffen.”