Het oproepen van getuigen komt als een verrassing, omdat alle partijen in het proces daar aanvankelijk geen behoefte aan hadden. Volgens de rechtbankvoorzitter Pulles is een verhoor echter noodzakelijk om goed in te kunnen schatten wat er zich afspeelde in het provinciehuis. Ook moet duidelijk worden of er politieke spelletjes zijn gespeeld rond het gedwongen aftreden van gedeputeerde Scheerder in 2000.

De behandeling van de rechtszaak, die aanvankelijk vrijdag zou worden afgerond, is nu voor ten minste drie weken uitgesteld. In die tijd doet de rijksrecherche onderzoek naar de gang van zaken rond de bruiloft van ex-gedeputeerde Scheerder in 2000. De rechtbank wil weten wie er precies op het feest zijn geweest, omdat een deel van de onkosten zou zijn betaald door een zakenpartner van de provincie, het bedrijf Gelderland Events. De rechters willen ook drie medewerkers van het etablissement horen waar de bruiloft werd gevierd. Hoewel de zitting voor onbepaalde tijd is geschorst, krijgt de rijksrecherche waarschijnlijk niet veel langer dan drie weken voor haar onderzoek. De rechtbank streeft ernaar om het proces in de fraudezaak nog voor de jaarwisseling af te ronden.

In de fraudezaak staan ex-gedeputeerde W. Scheerder, directeur E. Landman van evenementenbureau Gelderland Events en de ontslagen topambtenaar H. de S. terecht op verdenking van fraude, corruptie, omkoping en valsheid in geschrifte. Scheerder en Landman ontkennen dat zij schuldig zijn. De S. geeft enkele vervalsingen toe, maar zegt van andere vervalste brieven, documenten en ondertekeningen niets te weten.

De Gelderse commissaris moet komen vertellen waarom hij bij de rijksrecherche heeft verklaard dat hij zich misleid voelde door gedeputeerde Scheerder. Kamminga zei daar toen ook dat „collectieve verantwoordelijkheid ophoudt waar misleiding en manipulatie beginnen.” Scheerder verwijt Kamminga dat deze hem als collegelid heeft laten vallen toen de contouren van de fraudezaak zichtbaar werden. Volgens Scheerder had het college van gedeputeerde staten wel een gedeelde verantwoordelijkheid voor het beleid en heeft Kamminga hem als zondebok aangewezen. De ex-gedeputeerde is van mening dat Kamminga en zijn oud-ambtsgenoot Boxem uit de wind zijn gehouden, terwijl zij fouten hebben gemaakt die zeker van hetzelfde kaliber zijn als de misstappen die hem aangerekend worden.

De rechtbank behandelde donderdag urenlang een brief van 21 februari 2001, waarin de provincie Gelderland aan de ABN Amro in Oosterbeek liet weten dat zij 1,9 miljoen gulden aan het organisatiebureau zou betalen. De bank gaf vervolgens weer krediet. Maar de inhoud van die brief klopt niet. Scheerder ontkent dat hij de valse brief heeft geschreven of getekend. Ook De S. en Landman ontkennen de handtekening gezet te hebben. De rechtbank laat nu een schriftdeskundige de handtekening van Scheerder opnieuw onderzoeken. De deskundige moet de ondertekening ook vergelijken met de handschriften van de twee andere verdachten en eventueel nog andere mensen. De brief speelt een cruciale rol in de zaak, omdat de provincie voor het eerst ontdekte dat er iets mis was met het evenementenbeleid toen de bank de brief naar het provinciehuis faxte.

In de rechtszaal werd donderdag pas goed duidelijk welke vormen de omkopingspraktijken van Gelderland Events richting de ontslagen topambtenaar De S. aannamen. Zo stond er op een dag zomaar een gloednieuwe, dure BMW voor hem klaar. De auto die hij daarvoor reed, ook een cadeautje van Gelderland Events, mocht zijn vrouw gebruiken. Ook kreeg de ambtenaar reisjes, etentjes, een baljurk voor zijn vrouw en geld. Volgens voormalig directeur Landman van Gelderland Events hoorden de giften bij de praktijk van alledag in het zakenleven. De rechtbank verwonderde zich er echter over dat de giften vaak gevolgd werden door een nieuwe valse brief of borgstelling.

De S. heeft toegegeven dat hij een handtekening van Kamminga heeft vervalst. Donderdag herriep hij zijn verklaring dat hij dat helemaal alleen had gedaan. „Ik wilde Landman toen in bescherming nemen, maar daar heb ik nu helemaal geen behoefte meer aan”, zei hij. Na de eerste valse handtekening was het hek van de dam: binnen tien maanden volgde een reeks valse brieven of documenten, telkens met de bedoeling de dreigende ondergang van het organisatiebureau te voorkomen. De ambtenaar zou bij het bureau een baan krijgen met een salaris van meer dan 200.000 gulden.