Vorige week blijkt een meisje van 5 ernstig verwond te zijn door een buurman die haar had verkracht. Een 5-jarig meisje verkracht, hoe gruwelijk wil je het hebben?

Na de groepsverkrachting van een jonge vrouw, eind vorig jaar in New Delhi, staat een relatief klein deel van de Indiase samenleving op scherp om iedere verkrachtingszaak aan de kaak te stellen.

Dat is volkomen terecht natuurlijk. Vorig jaar werden ER in India meer dan 24000 verkrachtingszaken gemeld. Een indrukwekkend aantal, maar waarschijnlijk nog altijd het topje van een enorme ijsberg, omdat veel zaken in de doofpot verdwijnen uit schaamte bij de vrouwen zelf, of uit angst om nog een keer vernederd te worden door de eigen familie of door de mannen bij de politie of binnen het justitieel apparaat.

Intussen zijn verkrachtingen slechts een van de vele misstanden –zij het de meest verwerpelijke– in de omgang van Indiase mannen en jongens met vrouwen en meisjes. In de statistieken staat het land bekend als het op drie na moeilijkste land voor vrouwen om te leven (na Congo, Afghanistan en Pakistan).

Zo begint het geweld tegen hen al in de moederschoot. Het aborteren van meisjesfoetussen is vandaag de dag een bloeiende business waar in tal van privéklinieken goed aan wordt verdiend. Geschat wordt dat meer dan 20 miljoen meisjes inmiddels zijn geaborteerd enkel vanwege hun geslacht.

Het commercieel misbruik van meisjes en vrouwen is ongekend. Zo zitten meer dan 100 miljoen van hen gevangen in de seksindustrie. En dan is er nog het huiselijk geweld tegen vrouwen, begaan door echtgenoten of familieleden. Veel vrouwen ondergaan dagelijks stilzwijgend vernederingen en mishandelingen omdat er toch niemand is die het voor hen opneemt.

Dat is nog het schandelijkste van alles. India mag dan fraaie vrouwvriendelijke wetten hebben, in de praktijk blijven die krachteloos omdat politie en justitie weigeren mee te werken, of daartoe niet in staat zijn.

De gevolgen zijn triest. Zo staat de gemiddelde wachttijd voor een proces wegens verkrachting op meer dan 600 dagen, en veel zaken nemen zelfs vijf tot tien jaar in beslag. Reken maar dat meisjes en vrouwen in die tussentijd al menig staaltje van volksgericht hebben ondergaan.

De cultuur van straffeloosheid bij justitie en politie is nog het onverteerbaarste aspect van deze zaak. Achterliggende oorzaken zijn divers. Zo is corruptie (omkoperij) een grote factor van betekenis, maar ook onwil, omdat geüniformeerde mannen in hun kijk op vrouwen geen haar beter blijken te zijn dan seksegenoten zonder uniform of toga.

Laten buitenlandse media en politici hun taak verstaan en aandacht blijven geven aan iedere verkrachtingszaak die naar boven komt. Al te vaak heeft de Indiase regering de neiging deuren te sluiten voor „bemoeials”, waarna er vervolgens niets verbetert.