Adviezen
In feite doet het er niet toe wat voor klachten je hebt. Of je nu pijn hebt in schouder, nek dan wel laag in de rug of de knie, als iemand constateert dat je de koffie minder soepel inschenkt of ineens naar een kussen grijpt, ontkom je niet aan een advies. Goed bedoeld, om je ter wille te zijn.
Nu zijn adviezen welkom, maar het blijkt dan om te beginnen dat de beste specialisten op het terrein van je klacht meestal mijlenver uit de buurt wonen. Een genie in Groningen of Zuid-Limburg helpt iedereen met vergelijkbare pijn daar definitief vanaf. Dan volgen voorbeelden die optimistisch stemmen. Van hen die krom liepen en nu rechtop. Daarbij is het doorgaans zo dat de genieën in een ander circuit opereren dan het gangbare en jouw ziektekostenverzekering –je uitgebreide polis ten spijt– daar geen vergoeding voor geeft.
Nog een paar tips van de afgelopen weken. Een kennis kijkt me strak aan. Of ik last heb van hoge ademhaling. Hè? Ja, dat heeft er alles mee te maken. Nou, ik kan lekker hyperventileren, maar daar heb ik al maanden geen last van. Maar toch, buikademhaling is in mijn geval dé oplossing. Dicht bij mezelf komen. „Typisch dat het dan in de familie zit”, zeg ik. Dat is afdoende. Tegen genetische factoren is de ander niet opgewassen.
Via de telefoon wijst iemand mij op celzouten. Nooit van gehoord. Maar de ander heeft zojuist een studie in Duitsland voltooid en heus, ik zal mij in luttele uren als herboren voelen. Op grond van de prijs mag ik ten minste werking, of desnoods een kleine bijwerking verwachten. Niets. Helpt het niet omdat ik er niet echt in geloof? Ik eet de potjes leeg vanwege de prijs en smijt ze in de glascontainer. Recycle ik nog iets.
Yoga is ook zo’n aanrader. De remedie voor mensen die geloven dat alle klachten van welke aard dan ook voortkomen uit stress. Nek, schouders, rug, maag, darmen: spanning. Ik ben de laatste om te ontkennen dat lichaam en geest nauw met elkaar samenhangen. Maar om op een matje plaats te nemen en wat asana’s te gaan beoefenen: nee.
Ik heb mijn eigen methodes ontwikkeld. Als ik aan momenten in mijn leven denk waarop ik nieuwe energie krijg, spelen die zich af in de natuur. Dus grijp ik elke kans aan om het bos in te gaan. Waar ik in een wolk goudhaantjes beland of de bosuil voor me uit zie vliegen. Wandelen, fietsen. En daarbij geheel gratis. Verder geloof ik in andere manieren om dicht bij mezelf te komen, bijvoorbeeld het herhaaldelijk lezen van het Hogepriesterlijk gebed. Na te denken over de pijn in het licht van Zijn lijden en weten dat rust vinden in God alle pijn, van welke aard dan ook, draaglijk maakt.
