Het vonnis is een eerste in een reeks over het bloedbad dat begin oktober 1992 aan 111 gevangenen het leven heeft gekost. Er zijn 79 agenten aangeklaagd omdat ze met de bedoeling te doden zouden hebben geschoten op opstandige gevangenen.

De beklaagden stelden dat er tijdens de gevangenisopstand veel rook in het gebouw was en dat ze niet gericht konden schieten. De aanklagers hebben er op gewezen dat van de 515 afgevuurde kogels er wel 126 in de hoofden van slachtoffers terechtkwamen. De celstraf bestaat onder meer uit de minimumstraf wegens moord, 12 jaar, voor elk van de slachtoffers. De hoofdverantwoordelijke, kolonel Ubiratán Guimarães, kreeg in 2001 632 jaar cel maar hij werd in 2006 in hoger beroep vrijgesproken en werd later dat jaar onder nog steeds onopgehelderde omstandigheden vermoord.

De slachting in Carandirú geldt als een van de ergste mensenrechtenschendingen uit de geschiedenis van het land.